دردسرهاي استاديوم رفتن در بوشهر

نسیم جنوب، محمود قدسي

از عمارت کپتان (پل پور درويش فعلي) تا استاديوم بوشهر بيابان برهوت بود که تابستان ها محل زندگي سگ هاي ولگرد بود که به صورت گروهي با هم زندگي مي‌کردند و کسي جرات نمي‌کرد که به آن اطراف برود. در زمستان هم با اولين بارندگي به دليل رسوب ناپذيري زمين، همه آب باران در آن اطراف جمع مي‌شد و تا فصل بهار و حتي بخشي از تابستان هم خشک نمي‌شد. براي ما بچه هاي علاقمند به فوتبال که مجبور بوديم پاي پياده به استاديوم براي ديدن بازي هاي شاهين و ايرانجوان برويم، راهي جز همين درياي مصنوعي در زمستان و خطر مواجهه با سگها در تابستان نبود.

زمستان سال 1348 شاهين آبادان که از تيم هاي فوتبال قدرتمند آن روزهاي فوتبال خوزستان و ايران بود به دعوت شاهين بوشهر براي دو بازي دوستانه به بوشهر آمد. روز چهارشنبه براي بازي ايرانجوان و شاهين آبادان که از بازيکنان معروف و ملي پوشي چون حميد برمکي و جاسميان استفاده مي‌کرد، اعلام شده بود. بچه‌هاي دوست دار فوتبال مدرسه ابتدايي مهران که روبروي کوچه گلشن  و همه از بچه هاي شکري و  سه محله سنگي، محله ترک ها و برازجاني ها بودند، به قصد رفتن به استاديوم به دفتر مدرسه رفتند و يک ساعت زنگ دوم عصر را اجازه گرفتند.

بازي ساعت 3 شروع مي‌شد و اگر مي‌خواستيم از مسير ماشين رو برويم طولاني مي‌شد و مدتي از بازي را از دست مي‌داديم. ناچارا مسير بيابان را انتخاب کرديم. همگي کفش و جوراب و شلوار کمري را از تن بيرون آورديم و همراه با کتاب‌هاي‌مان روي سر گذاشتيم و تا استاديوم به آبي که تا کمي بالاي زانو مي‌رسيد زديم. به استاديوم که رسيديم، لباس‌هايمان را پوشيديم، ولي با مشکل دوم که رفتن به داخل استاديوم بود مواجه شديم. پول بليط که دو تومان(بيست ريال) بود را نداشتيم. پاسبان ها روي ديوار راه مي‌رفتند و اجازه نمي‌دادند کسي از روي ديوار بپرد و وارد استاديوم شود. اما در اکثر مسابقات که بليط فروشي ميشد، بچه ها با يک تصميم جمعي وارد استاديوم مي‌شدند. همه با هم کنار ديوار جمع مي‌شدند و با يک، دو، سه همگي از ديوارها بالا مي‌رفتند و مي‌پريدند داخل استاديوم و به سمت زمين اصلي مي‌دويدند، پاسبان ها که تعدادشان کم بود نهايتا مي‌توانستند جلو دو سه نفر را بگيرند و احيانا با باطوم بزنند. اين شيوه رفتن بداخل استاديوم هميشه تکرار مي‌شد و آنروز هم با موفقيت اجرا و وارد استاديوم شديم.  بازي با داوري آقاي صيادي و کمک آقاي حق بين و يک داور ديگر شروع شد. ايرانجوان با گل احمد حيدري که بخاطر سرعت زيادش به تاکسي معروف بود، پيش افتاد. شاهين با گل حميد برمکي مساوي کرد. در دقيقه 35 بازي يک ضربه کاشته به نفع ايرانجوان گرفته شد. دروازه جنوبي، گل تيم شاهين آبادان بود. حميد چاهيبخش با يک ضربه آزاد ديدني دروازه شاهين را باز کرد ولي شاهين معترض شد و بازي بهم خورد و متاسفانه بازي که ما با اين همه زحمت و سختي خودمان را براي ديدنش رسانده بوديم، نيمه تمام ماند و شادي پيروزي بر تيم قدرتمند شاهين آبادان برايمان نيمه تمام ماند.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم، شماره 1046)