حسن احمدپور: قامت بگیر. به هوای رو به سینه ات نفس بده، سوی سرای این دشت اسطورکانی به ره، نظاره به نظار چشم به دیار آمدنت، به آواز اسطوره گی قوت به بنیه شان بخشی، نومید غضبی طرد و مفلوک شده ست امید رسیدنت بده، تو بخشنده زیبا، هرآن چه بخشیده ای  هر آن چه قوت، روی گرده ی کمرهامان نهاده ای قوت به جور کشیدن...

سیاوش گرمسیری نژاد: کارگر که باشی تازه می فهمی چگونه باید نداری ات را با لحظه به لحظه زندگیت گره بزنی و در حالی که به کودکانت لبخند می زنی یک دنیا غصه را پشت چشم هایت پنهان کنی. کارگر که باشی گاهی مجبور می شوی خودت را  پشت خروارها درد پنهان کنی تا همسر و فرزندانت...