غصه از دست دادن تيم بوشهري قهرمان کشور

نسیم جنوب، عباس طبيب نژاد

بعد از دو ماه واگذاري امتياز ليگ برتر فوتبال ساحلي به گناوه، ديروز به ناچار به طرف زمين ساحلي رفتم. ديدن زميني که بعد از پانزده سال، اولين خرداد بدون تيم و بازيکن را تجربه مي‌کند. غم و اندوهي تمام وجودم را فرا گرفت آخر مگر امکان دارد تيمي با ده فينال از سال 87 تا 97 و با 5 قهرماني و 5 نايب قهرماني به يکباره محو شود؟ اين شايد از عجايب روزگار غداري برمي‌آيد که بعضي را به ناحق در بغل گرفته و باشگاهي که مثل گربه، بچه‌هايش در دهان مي‌گيرد که آسيبي به آن نرسد را به يکباره به تاريخ بيرحمي بپيوندد که تاريخ نويسان آن روزگار لعنتي قطعا آلوده به قدرت هستند.

بي اختيار ياد روزهايي افتادم که  هر روز به اتاق‌هاي صاحبان شهر، براي اندک بودجه‌اي مراجعه مي‌کرديم به مانند آن که به استخدام روزانه درآمده بوديم و ما که در سوداي شعر استاد شهريار بوديم که مي گفت «برو اي گداي مسکين در خانه علي زن، که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را». يعني مولا علي  براي رسيدگي به درد مند در اوج بندگي به خداي خود در حالت رکوع به دردمند رسيدگي مي کرد و ما به عنوان اينکه اين سرداران، مريد حضرت علي هستند هر روز به تلاش خود براي ديدن آنها ادامه مي داديم ولي هر روز که ميگذشت روز شمار معکوس به مثابه ناقوس مرگ هر ساعت به ما نزديک تر مي شد و در آخر به اينجا ختم شد. يک اپيدمي، يک عادت در شهر ما بوشهر. مرگ تدريجي تيم هاي ريشه‌دار که به يکباره قبل از اين که قطره‌هاي تلخ اشک سرازير شود، مکانيسم‌هاي دفاعي ذهني به موقع تصوير مصدق رهبر ملي کردن نفت کنار ديوارهاي احمد آباد در تبعيد آن روز، علي دايي محروم از مربيگري و عادل فردوسي پور با ژست هاي پوپوليستي ولي يک پديده بي‌نظير و خلاق  در عالم ژورناليستي امروز محروم از همه چيز و...

خيلي ديگر به خودم فکر نکردم  که با  10 فينال مستمر که براي خيلي از ورزشي‌ها يک آرزو و رويا است، امروز بايد خانه نشين شوم، فقط و فقط  غصه تيم و جواناني خوردم که اولين خرداد ماه بدون دريانوردان تجربه کنند و بعد زمين ورزشي آن که در آوار شدن و نابودي با زمين بغلي رقابت تنگاتنگي مي‌کند. چقدر خوش به حال مسئولين شهر از شوراي شعار تا اداره ورزش و استانداري... .

در آخر از استاد شهريار به فرشته اي به نام اعتصامي رسيدم که مي گفت:

رام تو نمي شود زمانه / رام از چه شدي، رميدن.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1047)