دکتر محمود دهقانی: واپسين کليساي بوشهر"گئورگ" مقدس را در روزگار قاجار خانواده ارمني آواديان، در 1819 ميلادي برابر با 1235 هجري قمري ساختند. اين کليسا که نزديک به دو سده يکي از ساختمان هاي ديدني بوشهر بود، به دليل مديريت سست ميراث فرهنگي سرنوشت خوبي نداشت. اگر به صليب کشيدن عيسا پيش چشم حواريون در تپه جلجتا رخ داد، در بوشهر نيز در دل روز تابلو فلزي شناسنامه کليسا همراه با صليب آن را به يغما بردند...

اسکندر احمدنیا: توی فضای باز دبیرستانی از همان دهه توی بوشهر قدم می زنی، می خوانی: در چنین مسلخ خونینی که غم انگیز ترین قصه ی تاریخ است، درب اتاق مناقشه دوباره باز شده است، احمدرضا احمدی هم می خواند: اگر نیایی سرود سنگریزه را تکرار می کنم! خودت هم می خوانی، دلنوشته ای که سرکلاس خواندی و «بابا» آن را در «تکاپو» چاپ کرد..

امید غضنفر : فرشید جان احمدیان نامی آشنا و چهره ای گرانقدر در گستره ی ادبیات  داستانی ست. نویسنده و منتقدی که نگاه ژرف و همه سویه و ستودنی اش.

به داستان و تحلیل های ماندگارش بر آثار داستان نویسان و همچنین پیشینه ی درخشان اش در مدیریت نشست های پربار ادبی چون ...

به مناسبت زادروز منوچهر آتشی در روستای دهرود سفلی مراسم شب شعری با حضور شاعران محلی بخش ارم برگزار گردید. در این مراسم ابتدا ربانی رئیس  شورای اسلامی دهرود ضمن خوشامدگویی به حضار حضور دردانه مرحوم آتشی دختر ایشان را در روستای دهرود یک افتخار دانستند و...

بنا به رسالت بنیادین بنیاد کودک در گستره فرهنگ و آداب اجتماعی، در این فرصت مغتنم مسابقه انشاء و نقاشی با موضوعات "دوستی با حیوانات"، "پاکیزگی محیط زیست" و "صرفه جویی در مصرف آب" نیز بین مددجویان برگزار گردید که به نفرات برگزیده جوایزی اهداء شد. همچنین از مددجویان سرآمد در وادی تحصیل...

رئیس دانشگاه علوم پزشکی بوشهر گفت: در حال حاضر ارایه خدمات پزشکی، از سوی مجموعه‌ای از کارکنان عرصه سلامت صورت می‌پذیرد که هر یک به گونه‌ای در آن مشارکت دارند، اما پزشک در رأس هرم خدمات سلامت، بیشترین بار مسئولیت را به دوش می‌کشد...

دکتر محمود دهقانی : در اشکوبه هشتم ساختمانی در خیابان "امباخادور" محله "لگازپی" مادرید، نه تنها از پندهای جوانمرد  لذت می بردم بلکه به همه پرسش هایم با متانت پاسخ می داد و من در پیش درآمد نمایشنامه "ناوگانی از قایق ها" که در مورد پناهندگان است، نوشته ام که اندرزها و گفتارهای عباس جوانمرد و نقاش بلند آوازه ایران علی اصغر معصومی را عاشقانه پی گیری و از آن ها  ادب و انسان دوستی  آموختم و کوله باری از خاطرات زیبائی از آن ها دارم و از یاد نمی برم ...

بعد از 18 سال فعالیت مرا بازنشسته کردند. بعد از آن من که آن‌جا کاری نداشتم، برای این‌که آن‌ها هم کار دیگری با من نداشته باشند، سال 62 به تهران آمدم و از آن زمان با یک خودکار امرار معاش می‌کنم...