نارضايتي مردم استان بوشهر از قطع آب آشاميدني
عليرضا غريبي: باز تابستان شروع شد و باز مشکل آب آشاميدني و قطع مکرر آن به سراغ مردم استان بوشهر آمد.
وضعيت بحراني آب در استان در حالي است که استاندار بوشهر در ارديبهشت سالجاري گفته بود: «با اجراي طرح‌ها و پروژه‌هاي جهاد آبرساني در استان بوشهر شاهد بهبود وضعيت تامين و توزيع آب شرب در شهرها و روستاهاي استان هستيم».
اين روزها هر جا که مي‌روي مي‌بيني و مي‌شنوي که مردم دارند از قطع مکرر آب گلايه مي‌کنند و از مشکلاتي مي‌گويند که گريبانگير آنها در شروع فصل گرما شده است، از آن طرف هم استاندار و مسئولان استان بوشهر مرتب از پروژه‌هاي آب شيرين کن و برنامه‌هاي خود براي رفع مشکل آب بوشهر سخن مي‌گويند. وعده‌هايي که براي مردم آب نمي‌شود و اين‌قدر گفته شده که ديگر اهميتي هم ندارد. مگر احداث آبشيرين کن چقدر زمان بر هست که به سرانجامي نمي‌رسد و فقط در حال ساخت هستند؟!
يعني استاندار و ديگر مسئولان استان بوشهر قدرتي براي چانه‌زني و پيگيري سهم آب بوشهر از استان‌هاي فارس و خوزستان ندارند که تا فصل گرما مي‌شود، اين دو استان سهم آب مردم استان بوشهر را محدود مي‌کنند؟
طرح ضربتي و فوري استاندار براي رفع کمبود آب آشاميدني در تابستان چيست؟ زمان دقيق راه‌اندازي آب شيرين کن هاي استان بوشهر چه زماني است؟ چند درصد مشکل آب آشاميدني استان با راه اندازي اين آب شيرين‌کن‌ها رفع مي‌شود؟ مردم تا راه اندازي اين آب‌شيرين‌کن‌ها چه کنند؟
اگر قرار باشد همه فصل تابستان مردم استان بوشهر اين‌گونه با کمبود آب آشاميدني روبرو شوند و به دردسر بيفتند، بايد گفت تابستان سختي پيش رو داريم.
آلبوم محسن شريفيان در ميان بهترين‌هاي سال 2024 مجله سانگ لاينز
آلبوم «لوکا» اثر محسن شريفيان به عنوان يکي از 10 آلبوم برگزيده در بخش بَگپايپ (ني انبان) جهان، توسط مجله سانگ لاينز در ماه مي 2024 انتخاب و معرفي شد.
سانگ‌لاينز (Songlines ) يک مجله موسيقيايي با گستره فعاليت درموسيقي جهان است که در بريتانيا به صورت الکترونيکي و فيزيکي منتشر مي شود. معرفي آثار موسيقي در ژانرهاي مختلف از ديرباز تا موسيقي هاي جديد، انتخاب بهترين آلبوم‌هاي موسيقي دنيا، معرفي هنرمندان اين عرصه و اعطاي جايزه سال از اهم فعاليت هاي اين نشريه است.
آلبوم ديوي اسپيلان ايرلندي؛ نوازنده بگ پايپ و برنده جايزه گرمي، نيز در ميان برگزيدگان اين مجله است.
کريس ويلسي؛ ژورناليست اين مجله، محسن شريفيان و آلبوم لوکا را چنين توصيف مي کند: «شريفيان، نوازنده چند ساز و آهنگساز متولد استان بوشهر در جنوب ايران، از مهم‌ترين هنرمندان آن کشور در حفظ و ترويج موسيقي و رقص محلي سنتي است. ني‌انبان او نقش برجسته‌اي را در اين مجموعه فوق‌العاده بازي مي‌کند، جايي که ريتم‌هاي کوبه‌اي، زيرملودي‌هاي مست‌کننده فضاي خيال انگيزي را مي سازند.»
مجله بين‌المللي”سانگ لاينز” در سال 1999 در انگلستان راه‌اندازي شده است. اين نشريه به طور تخصصي به بررسي موسيقي نواحي مختلف جهان مي‌پردازد.
اين مجله در سال 2013 نيز آلبوم مشترک کيهان کلهر، نوازنده ايراني و اردال ارزنجان، نوازنده ساز باقلاما از ترکيه را در ميان ده اثر برگزيده سال 2013 معرفي کرد.
آلبوم «لوکا»، تجربه سال ها اجراي گروه موسيقي ليان با سرپرستي محسن شريفيان است که در آخرين روزهاي سال 1400 روانه بازار موسيقي کشور شد.
محسن شريفيان در روز رونمايي از اين آلبوم گفته بود: «زمانى که آواهاي رام کُننده‌ي موج ها و بادها را به روايت ناخداها و دريانوردهاي جنوب دنبال مي کردم، به نغمه‌هاي ديگري در کرانه‌هاي خشک خليج فارس رسيدم! هجاهاي بيابانگردي که کارشان رام کردن شترها بود. پايش که بيفتد شتر، بدمست مي‌شود! بدتر از هر جهازِ در موجي، وحشي تر از هر دريايي! در کهن بندر بوشهر به شتر، «لوک» و به ساربانش، «جَت» مي گويند. جت‌ها، لوک ها را با ترانه راه مي‌بردند، گفتگويي به رسم دريا و ساحل!»
نوزدهمين اثر مولتي مدياي محسن شريفيان؛ نوازنده و پژوهشگر بوشهري حاوي ده قطعه منتخب از محبوب‌ترين قطعات گروه موسيقي ليان بوده و ترانه‌هاي آن از ميان شعرهاي شاعران فولک جنوبي انتخاب شده است.
موزه چاپ و نشر علوي چه شد؟!
قاسم محمدي
مديران ميراث فرهنگي استان بوشهر اظهار داشته‌اند «اعتبارات مرمت اماکن تاريخي اين استان در دولت سيزدهم با افزايش چهار برابري به يک‌هزار ميليارد ريال در سال رسيده است که قابل قياس با دولت‌هاي گذشته نيست».
افزايش اعتبارات وقتي که مردم نتيجه ملموس آن را نمي‌بينند، به چه دردي مي‌خورد؟ بهتر است که ميراث فرهنگي بگويد که در دولت سيزدهم چند پروژه افتتاح مرمت اماکن تاريخي در استان بوشهر را داشته است! اين که نمي‌شود اماکن تاريخي هميشه در حال مرمت باشند و فقط اعتبارات کلان را به عنوان مرمت هميشگي، هزينه کرد و خبري از افتتاح و استفاده مردم از اين اماکن تاريخي نباشد.
ميراث فرهنگي در حالي خبر از اين اعتبار کلان براي مرمت اماکن تاريخي مي‌دهد که حتي نتوانسته اماکن تاريخي آماده شده در دولت قبلي را نيز به سرانجامي برساند و افتتاح کند، نمونه آن موزه چاپ و نشر علوي در بافت قديم بوشهر است
مرمت اين عمارت که مربوط به اواخر دوره قاجار است، در سال 95 آغاز شد و شهريور 97 به پايان رسيد و مراسم پايان مرمت آن با حضور استاندار و مسئولان و آقاي مهدي علوي، برگزار شد ولي با گذشت 6 سال هنوز ميراث فرهنگي نتوانسته اين موزه را که وسايل آن آماده و از طرف خاندان علوي اهدا شده است، راه‌اندازي کند و اين‌قدر راه‌اندازي آن به طول انجاميد که آقاي مهدي علوي هم به رحمت خدا رفت و افتتاح موزه‌اي را که اهدا کرده بودند نديد. حتما چند سال ديگر باز يک بودجه براي مرمت آن‌چه اکنون مرمت کرده و مورد استفاده قرار نگرفته هم مي‌گذارند تا همچنان اماکن تاريخي بوشهر در حال مرمت هميشگي بدون اتمام و افتتاح باشند!
عکس فوتبالیست‌های بوشهری در سال 1345
تصویر تیم قهرمان فوتبال آموزشگاههای بوشهر در سال 1356
ناتمام ماندن راه وحدت (صدرا، جزيره شيف) بعد از 16 سال!
رضا سياهوشي
در تابلو نصب شده ، چنين نوشته :
شروع عمليات : 1387 - بهره برداري : 1389 - هزينه اجاره : 25 ميليارد ريال
بله، طبق برآوردي که انجام شده بوده مي‌بايست کار اين پروژه طي تقريبا دوسال به اتمام مي‌رسيد.
حال سال 1403 و 16 سال از تاريخ کلنگ‌زني آن مي‌گذرد و به تازگي حدود 4 کيلومتر از آن افتتاح گرديد! چرا مدت زمان اجرا و اتمام پروژه‌ها در استان بسيار ثروتمند بوشهر چنين دير مي شود؟!
تعيين بودجه 25 ميليارد ريالي درسال 1387 براي انجام کل اين پروژه، الان به چه بودجه و مبلغي بسته مي شود؟! دليل اين همه سال تاخير در انجام و تحويل جاده دسترسي به جزيره شيف، چه بوده است؟ جاده اي که هم براي رفت و آمد اهالي شريف جزيره موثر مي باشد و هم از ورود و خروج کاميون هاي باري (در مسير گمرک) به سطح شهر جلوگيري مي کند.
برگزاري مراسم «گِلي» براي آمدن باران در بوشهر:
شايد خدا رحمش بياد
محمد قدسي
سال 1342 عيد آمد و دانش‌آموز دبيرستان پهلوي در بندر بوشهر بوديم (عمارتي که عرب‌هاي مهاجر خوزستان، بعد از شروع جنگ در آنجا ساکن شدند).
آخر ارديبهشت به علت گرما و نبودن برق، به خرداد نرسيده امتحانات برگزار شد و ما از کلاس هفتم به هشتم رفتيم. تابستان وحشتناک گرم را بسر مي‌برديم، مهرماه آمد و به مدرسه رفتيم وکم کم رو به پايان پابيز هم داريم تمام مي‌کنيم و متاسفانه زمين تشنه، آب انبارها به ته رسيده، مايه حيات فقط در دريا هست ولي متاسفانه شور است و به درد زندگي مخصوصا آشاميدن و براي کشاورزي ديم اين منطقه تشنه مناسب نيست. پسران بزرگ محله سنگي جنوبي، پورنجفي‌ها مرحومان جلال و حبيب، از منزل حاج محمدحسين قيصي‌زاده مرحوم شهيد حاج ابراهيم و مرحوم حاج کاظم، حاج مجيد بنچاري و جوانان و نوجوانان محل در «ناکه» گرد آمدند و مشورت کردند و با نظر چند مرد مسن محل مانند مرحوم محمد علي خيره‌چشم وحاج ابول وحاج ابراهيم و حاج نجف نبات خور و بقيه اهالي محل بنا را براين گذاشتند که براي آمدن باران مراسم «گلي» را برگزار کنند. رسم بود که يک آدمک درست مي‌کردند و بر الاغي سوار مي‌کردند. هسته اوليه که تدارک‌کننده و راه‌اندازي اين مراسم را بر به عهده داشتند از درون ناکه که جاي منزل حاج‌حبيب و علي قاسمي و قايدنيا و منزل مرحوم محمد پورنچفي تا قسمتي از زمين ميدان ورزشي (دارايي) که شب‌ها همه دور هم جمع مي‌شدند و بازي‌هاي خرمن چندمن، هسک چوورنگ و تيربيا بازي مي‌کردند، جمع شدند و آدمک بر الاغي سوار کردند و سر دسته مي‌خوانديم: گله گليه/ شاخ زني / بار بارون / شر شارون / اله توبزن بارون / سي ما عيالوارون/ گله آمده ترخونتون/ محض خاطر بوي بچه تون/ يه مشت گنم داشتم/ پشت تولي کاشتم/ بارون آمد سبز شد/ ده من غله کرد/ نصف سي بچه‌هام دادم/ نصفش سي عباسعلي دادم/ الله تو بزن بارون...
يک مرتبه از بالاي بام يک خانه آب مي‌ريختن رو حمعيت و جمعيت باهم مي‌گفتن «نه او بي/ بارون بي/ نه او بي/ بارون بي...»
در هرخون مي‌رفتيم و يه چيزي مي‌دادند، يه خونه برنج ميداد، يه خونه لوبيا، يکي عدس، حاج محسين قيصي‌زاده ده تومن داد... تا محله بنمانع طرف خونه آقاي فقيه وحراجي و حاج سيدرضا کرم‌زاده‌ها و تا محله جفر ماهيني رفتيم.
فردا تعدادي از اهالي محل جمع شديم، خانم‌هاي بزرگ محل حبوبات را پاک کردند، نمي‌دانم گوشت هم بود يا نه، تميز کردند و از همان مواد اوليه که جمع شده بود، تو خونه مرحوم عامو خداداد خان، آش پختند. بعد از نماز مغرب و عشا، آش کشيدند، يک مهره بزرگ تسبيح تو آش پنهان بود که اگر تو لقمه هر کس پيدا مي‌شد، بايد هاسک که تقريبا يک لنگه‌اش پنج کيلو بود را به دوش مي‌کشيد.
هر چهار پنج نفر دور يک سيني نشستند و شروع کرديم آش خوردن، تا اينکه يک نفر داد زد مهره تو لقمه يک نفر پيدا شده است.
بعد از خوردن آش، يک لنگه هاسک را به دوش کسي که مهره را پيدا کرده بود، گذاشتند و همه مي‌خوانديم: «مي‌خيم بريم قبله دعا/ شايد خدا رحمش بياد / يا الله يا الله بزن بزن بارون/ محض نجات اين بچه».
يا الله يا الله گويان از کوچه پس کوچه‌هاي محل گذشتيم از پشت خانه حاج صفر گچي‌زاده، از جلو خانه ابراهيم گچي‌زاده (پدر دکتر مهرساي) و همه مي‌خوانديم و بعضي‌ها هم گريه مي‌کردند و التماس بارون مي‌کردند. از خونه حاج رضا زنگويي گذشتيم که پدر دکتر ضامن شد که تا پنجشنبه آينده باران مي‌بارد و هاسک از کول حمل‌کننده برداشته شد. همه با سلام و صلوات روانه خانه شديم...
عجيب اينکه تا پنجشنبه باران باريد...
چاپ کتاب بافت کهن دهدشت شهر راهبردي سپاه صفوي
کتاب «بافت کهن دهدشت شهر راهبردي سپاه صفوي» در استان کهگيلويه و بويراحمد نوشته دکتر محمود دهقاني درباره پيشينه و حال و هواي روزگار کنوني اين بافت در بخش کهگيلويه است. دکتر دهقاني در اين کتاب در باره کهگيلويه روزگار باستان و پس از آن استفاده راهبردي شاه عباس يکم صفوي از شهر شاپور (دهدشت کنوني) براي پيوند اصفهان پايتخت کشور به خليج‌فارس گفتگو به ميان مي‌آورد. بافت زيباي تاريخي شهر شاپور که دکتر دهقاني در کتاب خود تلاش دارد براي صنعت گردشگري گوشزد کند به آن بافت و بازسازي بخشي از آن رسيدگي شود، در روزگار قاجار آسيب ديد و تا روزگار پهلوي دوم هر چند بازسازي نشد اما بخشي از بافت سالم پا بر جا بود. با آغاز انقلاب سودجويان نه تنها در بخشي از آن بدون اجازه خانه ساختند بلکه سنگ‌هاي ساختمان‌هاي بافت را در ساختمان هاي بخش نوين شهر به کار گرفتند و آسيب بسياري به بافت کهن رساندند.
دکتر محمود دهقاني که خود همراه جوانان دانشجو بيش از دو دهه پيش از بافت ديدار کرده در رسانه‌هاي فارسي زبان درون و برون مرز درباره ويراني بافت نوشت. او اشاره کرده بود که بافت کهن جاي دنجي براي معتادان شده است. ديري نپاييد در بخشي از بافت با بودجه دولت بازسازي آغاز شد اما پس از چندي ادامه نيافت و ساختمان‌هاي بافت باز هم بدون پرچين و نگهبان به حال خود رها بودند.
اين نويسنده و پژوهشگر در اين کتاب مي‌گويد هرچند "استو کلر"، "استين" و "هاريسن" هم دهدشت را توصيف کرده‌اند اما تنها کسي که در گذشته پژوهشي ارزشمند درباره اين بخش از کشور انجام داد "هانيس گاوبه" نويسنده کتاب "ارجان و کهگيلويه از فتح عرب تا دوره صفوي" بود. اين استاد اتريشي شرق شناسي دانشگاه "توبينگن" آلمان به بررسي تاريخ و جغرافياي منطقه بهبهان، زيدون، سردشت، دهدشت، دوگنبدان و فهليان پرداخت و زمينه پژوهشي نو در گستره مطالعات ايراني مطرح ساخت.
آکادمي علوم کشور اتريش پژوهش "هانيس گاوبه" با نام "ارجان و کهگيلويه" را به زبان آلماني، به چاپ رساند. نسخه‌اي از آن کتاب آلماني به دست شادروان احمد اقتداري پژوهشگر ايران شناس، زاده شهر گراش لارستان افتاد. پژوهش "گاوبه" از زبان آلماني به فارسي برگردانده شد و با نام " ارجان و کهگيلويه از فتح عرب تا پايان دوره صفوي"، به چاپ رسيد.
دکترمحمود دهقاني که براي پژوهش چند بار به بافت کهن دهدشت سر زده بود به توصيه شادروان دکتر باقر آيت‌الله‌زاده شيرازي و دکتر پرويز ورجاوند گزارش هايي از بافت به صورت گسترده در رسانه ها به چاپ رساند و بدنبال آن مستندي نيز با نام "بافت کهن شهر شاپور ساساني و ساختمان‌هاي روزگار صفوي دهدشت در استان کهگيلويه و بوير احمد" ساخت که دانشجويان بسياري از آن استقبال کردند. اين نويسنده در کتاب " بافت کهن دهدشت شهر راهبردي سپاه صفوي"، با عکس ها و نقشه‌ها زمينه پژوهش آيندگان را نيز براي مطالعه پيشينه بافت کهن دهدشت که هم اکنون يکي از شهرهاي بزرگ استان کهگيلويه و بوير احمد شده، فراهم آورده است.
انتخاب هيات مديره کانون وکلاي دادگستري استان بوشهر
پيرو آگهي هيات نظارت بر هشتمين دوره انتخابات هيات مديره کانون وکلاي دادگستري استان بوشهر، انتخابات هشتمين دوره هيات مديره کانون وکلاي دادگستري استان بوشهر بصورت حضوري وبر خط برگزار شد. با اتمام مهلت راي‌گيري، نتايج آرا در سالن چوبک کانون وکلاي دادگستري استان بوشهر توسط دکتر بهرام فرهمند صابر رياست کانون وکلا و هيات نظارت به شرح ذيل اعلام شد: از مجموع 661 آراي ماخوذه نامزدهاي هيات مديره به ترتيب به عنوان اعضاي هيات مديره دوره هشتم انتخاب شدند:
1- مهدي بنه گزي با 542 راي
2- سيروس شهرياري با 392 راي
3- يلدا جهانفر با 332 راي
4- الهام بهياري با 328 راي
5- بابک شاياني با 325 راي
6- غلامحسين پاپري با 219 راي
7- عبدالرضا (اميد) جهان افروزيان با 215 راي
8- احمد رضا ونکي با 49 راي
از هشت نفر منتخب مجمع عمومي پنج نفر اول به عنوان اعضاي اصلي و نفرات ششم تا هشتم به عنوان اعضاي علي البدل هيات مديره کانون وکلاي دادگستري استان بوشهر مي باشند.
به گزارش روابط عمومي کانون وکلاي دادگستري استان بوشهر، در اين انتخابات بدون تمديد مهلت اخذ آرا، بالغ بر 88 درصد اعضاي مجمع عمومي کانون وکلاي دادگستري استان بوشهر با توجه به برگزاري به صورت بر خط و حضوري شرکت کردند که در صحنه انتخابات يک رکورد ويژه و کمتر دست يافتني است.
حکايت تلخ دوا و درمان
خاتون جمالي
خرداد پارسال به او گفتند سرطان دارد و بايد هر چه زودتر درمان خود را شروع کند، اما چون مايل به زنده بودن در اين دنياي پرآشوب نبود، از پزشکانش اجازه خواست تا اصرار به درمانش نکنند، اما پزشکان گفتند: اگر خود را معالجه نکند، بايد منتظر مرگي دردناک باشد. در نتيجه مجبور به درمان شد.
نه ماه درد و زجر شيمي درماني، سوزن، سرم، تزريق، قرنطينه شدن و... را تحمل کرد. هزينه‌هاي درمان را هم به جان خريد. مرحله ي دوم درمان، عمل بود،که آن نيز به سختي گذشت... .
مرحله بعدي پرتو درماني بود، کفگير به ته ديگ خورده بود، بيمه بازنشستگي معلمان هم هيچ کدام از هزينه‌هايش را بعد از نه ماه هنوز پرداخت نکرده بود.
گويا در شيراز فقط دو مرکز براي پرتودرماني وجود داشت، يکي از مراکز که هزينه‌ها آزاد بود و بايد نزديک به سيصد ميليون بابت پرتو درماني پول مي داد و يکي ديگر که دولتي بود.
در نتيجه يک هفته بعد از عمل با بدني چاک بيمارستان دولتي را درنورديد و نوبت پرتو درماني را براي دو ماه بعد گرفت، هر چند که دکترش اين مدت را برايش مناسب نمي دانست و دير بود.
اما اجبارا خود را به سرنوشت سپرد، ديروز بعد از دو ماه، طبق نوبت خود براي پرتو درماني به بيمارستان مراجعه کرد، و در کمال تعجب به او گفتند: دستگاه پرتو درماني خراب شده است و مشخص نيست که کي درست شود ... .
پريشان و مستاصل دوباره به پزشکش مراجعه کرد تا شايد راه حلي پيش پايش بگذارد و پزشکش تنها حرفي که به او زد اين بود: بايد هرچه زودتر درمان را شروع کني وگرنه بيماريت عود مي کند و تمام زحماتت بي نتيجه خواهد بود... آري! اين حکم او بود، بايد محکوم به مرگ شود، چون در سرزميني زندگي مي کند که هيچ کس جوابگو نيست.
کليپي در شبکه هاي اجتماعي با موضوع تلف شدن تعداد زيادي ماهي در ساحل گناوه منتشر شده است.
رييس اداره حفاظت محيط زيست گناوه گفت: محل تلف شدن ماهي‌ها در ساحل مال قائد با همراهي رييس دادگستري و دادستان گناوه به عنوان مدعي‌العموم و رييس دامپزشکي شهرستان بازديد شد.
کامبيز عبدالهي در گفت و گو با خبرنگار مهر گفت: در پي تلف شدن تعداد زيادي ماهي در ساحل مال قائد شهرستان گناوه، پيگيري براي مشخص شدن علل آن در دست بررسي است.
رييس اداره حفاظت محيط زيست گناوه در اين خصوص گفت: اين اتفاق مربوط به روستاي مال قائد گناوه بوده که علت آن در دست بررسي است.
کامبيز عبدالهي اظهار داشت: ماهي‌هاي تلف شده همه از يک نوع هستند و تنها در يک منطقه از ساحل گناوه مشاهده شد و احتمال اينکه ناشي از دور ريز صيد باشند که با جز و مد دريا به ساحل آمده‌اند وجود دارد اما براي تعيين علت اصلي بايد منتظر نتيجه آزمايش‌هاي کارشناسي بود.
وي بيان کرد: براي مشخص شدن علت دقيق تلف شدن اين ماهي‌ها نمونه گيري از آب و ماهي‌هاي تلف شده توسط کارشناسان اداره انجام شده که پس از مشخص شدن علت دقيق اين موضوع اطلاع رساني کامل انجام خواهد شد.
عبدالهي گفت: پس از مشخص شدن علت دقيق اين موضوع اطلاع رساني کامل انجام خواهد شد.
اميني، رئيس شيلات بندر گناوه نيز بيان داشت: از عواملي که ممکن است دلايل اين موضوع باشد، مي‌توان به آلودگي آب، شکوفايي جلبکي اشاره کرد.
نام خلیج فارس با هيچ کشوري بجز سرزمين مادري آن ايران مشترک نيست. بايد به يادداشت کشورهاي حاشيه شاخاب پارس که امروز ديده مي‌شوند، پيشينه درازي ندارند.آنها اين آبراه پارسي را به زبان انگليسي« گلف» مي‌نامند که شنونده سردرگم است که ورزش گلف مد نظر است يا «پرشيان گلف». البته تاريخ پيدايش همه اين کشورها را سالمندان و حتا ميانسالان بوشهري به خوبي به ياد مي‌آورند.
عالي بازدار: بازنشستگان آموزش و پرورش اين سرمايه‌هاي ارزشمند مملکت که جواني خود را در راه اعتلاي وطن و خدمت به فرزندان آن صرف نموده‌اند نيز نيازها و انتظاراتشان همچنان آزاردهنده است.کساني که در دوران ميانسالي و پيري، ناتواني و نيازمندي، بايد مورد حمايت هرچه بيشتر مسئولان باشند نيز حال خوشي ندارند. معلمان بازنشسته و مستمري‌بگيران حقوق و مطالباتي دارند که يا تاکنون پرداخت نگرديده يا به تعويق و تاخير...
محله جبري در جنوب چهار محل(بهبهاني،کوتي،شنبدي و دهدشتي) و جنوب گمرک شهر بوشهر که بيشترين مردمان اين منطقه از مهاجران بخش ساحلي(تنگستان) و اطراف استان ساکن شدند. پيشينه اين مردمان سختکوش دريا و دريانوردي (ناخدا، ملواني و کارگر بارانداز) بودند. اين محله نو پا در شهر بوشهر توانست مهد آموزش و پرورش شود و بيشترين احداث مدرسه را در خود جاي دهد (باقري، فردوسي، کورش کبير، مهرگان، مستوره کرد، دشتي، داريوش کبير و مصدق)...
واقعيتي ماندگار از زندگي معلمي در بندر بوالخير: تصويري که ماندگار شد!
نسیم جنوب، دکتر عبدالرحيم مهرور
دنياي عجيبي است با انسان‌هاي متفاوت، هر کدام از آنها در گذر زمان واقعيت ها و روياهايي تجربه نموده اند که مي‌تواند براي ديگران درس‌آموز و خوشايند باشد، زيرا تمام عالم هستي، زنده يا غير زنده از طريق امواج يا ارتعاشات با هم مرتبط هستند و اصطلاحاً مثل شبکه عنکبوتي به هم وصل هستند و افکار، گفتار، رفتارشان بر يکديگر تاثير مي گذارند.
43 سال قبل در 22 سالگي بعد از اينکه دو سال کارمند استانداري کميته توزيع خودرو و در موقعيت خوب شغلي با امکانات رفاهي منازل سازماني و... بودم، به همه آنها پشت پا زدم و با يک استعفاء شغل معلمي را انتخاب کردم آن‌هم در روستايي بنام «بندر بوالخير» با امکاناتي اندک، چون در آن زمان نه راهي و نه آبي مناسب بود، فقط هر چه بود صفا، صميميت و عشق به همنوع بود .
اولين روزي که به اتفاق همسرم پا به اين روستا گذاشتيم با ماشين کرايه‌اي بنام لندرور هلک هلک راه 60 کيلومتري را دو ساعت طي کرديم، آن‌هم با دست‌اندازهاي ناهمواري که دل و روده‌هاي‌مان بهم مي ريخت تا اينکه به سلامت به آنجا رسيديم. بعد از استقرار در خانه‌اي که از قبل از طرف مرحوم غلامحسين (زارغلوم) خليلي مدير مدرسه براي‌مان مهيا شده بود اسکان يافتيم. اين خانه متعلق به خانواده يتيمي بود که خودشان هم در آن سکونت داشتند و سرپرست آن در يک سفر دريايي طولاني به بندر «مليوار» که يکي از بنادر هندوستان بود همراه با 11 ملوان و ناخدا همگي به علت طوفان غرق شدند بگونه‌اي که هيچ اثري از آنها باقي نماند و غريبانه غريب ماندند.
اما اصل ماجرا: بعد از چند روز با همسرم جهت شب نشيني به اتاق آنها که در همان حياط بود رفتيم تا اينکه تصوير آقايي که به ديوار نقش بسته بود نظرم را جلب کرد، فوري ايشان را شناختم گفتم اين عکس کيست؟ گفت عکس همسرم است. اين تصوير همان کسي بود که در سنين کودکي(7 تا 8 سالگي) چندين نوبت هنگامي که براي بازي به خانه بستگان مادري مي رفتم ايشان را در آنجا مي ديدم تا اينکه بعد از مهاجرت‌مان از زادگاهم محله جبري به منطقه سنگي محله ترک‌ها ديگر خبري از ايشان نداشتم و اين شخص کسي نبود جز محمد موجي همان برادر ناتني بستگانم که از آن زمان تا کنون 57 سال مي‌گذرد و مجددا ما را به همديگر وصل کرد.
محمد مردي خوش تيپ، جنتلمن و خوش مشرب با چهره‌اي بشاش و دوست‌داشتني که دريا و دريانوردي در ذاتش لانه کرده بود با امواج دريا مي زيست و تجربه کسب مي‌کرد و سال‌ها در اکثر مواقع بر اين امواج غالب بود تا اينکه در شبانگاهي چنان امواج اقيانوس توان‌شان را گرفت که خسته و تنها تاب نياوردند و همراه با 11 نفر ديگر از بوميان بخش ساحلي، در غربت تنهايي و در يک شام غريبان براي هميشه غريبانه به درياي هستي پيوستند.
نتيجه‌گيري: دنيا چقدر زيبا و غم انگيز است قدر زيبايي‌ها را بدانيم و غم ها را… روحشان شاد و يادشان گرامي باد.
* مالابار بندري در هندوستان که مليبار هم مي‌گويند اما بيشتر در گويش ما مليوار هست.
(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و هفتم، شماره 1080)
نسیم خاطره: شروعي خوب، پاياني بد
نسیم جنوب، فرخ روزبهي: بالاخره شيراز و وضع بي مثالش و تحصيل در رشته کارشناسي بهداشت محيط را رها کردم. عطايش را به لقايش بخشيدم و بال بال زنان خودم را به عشقم بوشهر رساندم تا آموزگار نقاط دور استانم شوم؛ و حالا در روستاي «فقيه احمدان» بودم. در گرگ و ميش هوا، ماشينم را گوشه حياط کدخدا پارک کردم. پياده که شدم کدخدا و عيالش را در مغازله اي دلچسب و چرب و چيلي با قليه ماهي و للک (گمنه) ديدم. سلام کردم، خيلي گرم و از صميم دل خوش آمد گفتند. کدخدا گفت: «بفرما آقاي روزبهي». گفتم: «نوش جانتان، مزاحم نمي‌شم، کلي کار دارم، شما بفرماييد».
از انبار بدون درب بين دو حياط که يک موتور برق و مقداري کاه و خرت و پرت‌هاي ديگر در آن بود به آن يکي حياط که اطاقم درآن قرار داشت و ماهي دويست تومان اجاره اش کرده بودم، رفتم.
خسته بودم، يکي از نان هاي خشکي را که از اولين نان ماشيني بزرگ باغ زهراگرفته بودم، نم آبي زدم و خوردم. تا موتور برق کدخدا روشن بود، چند ورقي کتاب خواندم و سپس خوابيدم. دو روز بعد دوستم سيدابراهيم هاشمي با وانت بار حسين خولو (تنها ماشين موجود در محل که اهالي را جابجا مي‌کرد و آن ها مدام مي پرسيدند، ماشين خولو حسين آندسن؟) از راه رسيد از آن پس زندگي و کار در کنار دوستم و صفاي اهالي و همکاران و به خصوص دانش‌آموزان ساده، صادق و دوست‌داشتني کلاس سوم ابتدايي که روز اول و طول سال را جذاب کردند، زيباتر شد. اما سال بعد (61) حکايت معلمي من به ناکامي کشيد!؟
(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و هفتم، شماره 1080)
نسیم خاطره: معلمان دلسوز و دانش آموزان کوشا
نسیم جنوب، عبدالرحمن عباسي
سال 1356در روستاي «برمصاد» استان بوشهر، يک سال قبل آن سيد مصطفي حسيني‌زاده کلاس مکتب گذاشت، تعداد از بچه‌ها که همسن بوديم وارد مکتب شديم مکتب خونه اتاق 3در5بود که از يک طرف بل خرما نهاده بود، از طرف ديگر ما مکتبي‌ها نشسته بوديم. روز اول با خوشحالي تمام وارد مکتب شديم، سيد مصطفي حروفها را شروع کرد از الف تا ب، دوتا حروف. ما چيزي نمي‌دانستيم با ديدن الف روزنه اي در وجود ما پديدار گشت به آن هجيوه مي گفتيم، کم کم سيد مصطفي به بقيه حروف ها را بترتيب درس ميداد تا رسيديم به سرهم بندي آنها، ابجد خوانديم، شروع سورها قل اعوذ، رفته رفته درسها روان مي شد برامان. شاگرد اول مکتب زاير غلامرضا خدادادي بود، بعد اردشير، غلامرضا عباسي و بنده رديف بعدي، حدود چند ماه گذشته که ما چهار نفر به ترتيب قرآن ختم کرديم، بقيه هم به رديف. بعد از قرآن کتاب عاق والدين سپس حافظ خوانديم، ديگه ما سواد داشتيم، خط مي نوشتيم.
سال 56خبر دادن معلم مي‌خواهد بيايد، ما هر روز منتظر قدوم معلم بوديم تا انتظار به سرا آمد، معلم آدمي قد بلند با ابهت خاص که وارد منزل منصور مستعان شد، فرداي آن روز دنبال جا مي گشتند، خونه محمد حسن حسيني پدر بزرگترين دانش آموز مدرسه موسي حسيني انتخاب گرديد.
نيمکت ما گوني بود، چند روز بعد معلم شروع کرد درس دادن، از خط شروع کرد اما ديد من دارم وسط کتاب مي‌خوانم. تعجب کرد و گفت چرا تو کتاب مي گردي؟ گفتم آقاي معلم ما داريم مي‌خوانيم. با تعجب گفت مگه سواد داري؟ يکماه گذشت، با تلاش ايشان و موافت رئيس آموزش و پرورش خورموج، من رفتم کلاس دوم، ديگه براي آقاي معلم راحت بود درس دادن براي ما، سال تحصيلي پشت سر گذاشتيم، معلم ما استاد غلامرضا شريفي خواه بود که از همينجا دست او را مي‌بوسم.
سال تحصيلي 57 شروع شد، اول آبان اين استاد بزرگوار جايش را داد به معلم ديگر حاج محمد خضري از اهالي رود حله. کلاس سوم ما همزمان شد با پيروزي انقلاب اسلامي که آن سال پشت سر گذاشتيم. سال 58 معلم (شهيد) محمود حيدري پور بود که به تنهايي چهار کلاس اداره مي کرد تا اينکه خبر از آمدن معلم ديگر شد. استاد بزرگوار رضا ريشهري زاده معلمي جوان با اورکت سبز و عينک که نشانه معلمي آن ميداد، اولين روز همه دانش آموزان جذب آن معلم مهربان شدند، من دست اين استاد را مي بوسم. آمدن ايشان همراه شد با سيل 58 که با شهيد محمود حيدري با زحمت زياد رفتند کردوان تا خبر سيل را به فرمانداري دشتي بدهند. خلاصه ما با زحمات معلمين عزيز توانستيم کلاس پنجم را در روستا تمام کنيم و با تلاش استاد ريشهري زاده آمديم مدرسه سعدي بوشهر. جالب اينجا بودکه در مدرسه سعدي معلم کلاس اول ما استاد غلامرضا شريفي خواه بود.
روز معلم بر همه معلمين مبارک باشد درود بر روان پاک همه معلمان شهيد ومتوفي و آرزوي طول عمر براي معلمين عزيز.
(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و هفتم، شماره 1080)
يک کار خير ماندگار
نسیم جنوب، خاتون جمالي
معلم ساده اي بود با باريکه حقوق معلمي که مثل همه، تا آخر ماه نمي کشيد. گويا مدرسه کوچک روستايي را فرسوده يافته بود. مدرسه اي که تلاش دست‌اندرکاران براي گرفتن بودجه و بازسازي آن به جايي نرسيده بود. وقتي گفت قصد بازسازي مدرسه را دارد، همه تعجب کرديم. يکي گفت: وظيفه ي تو نيست، اين همه پول را دولت چه مي‌کند؟ خب مقداري را صرف مدرسه‌هاي فرسوده کند.
ديگري گفت: اين مدرسه در روستاي کوچکي قرار دارد و دانش‌آموز چنداني ندارد، پولت را هدر مي دهي.
سومي خنده اي کرد گفت: اگر پول زياده‌ات کرده مقداري را به ما بده.
من هم دستش را گرفتم و گفتم: فردا بيا تا تو را جايي ببرم و به تو بفهمانم که اگر قرار هست کار خيري انجام دهيم، کجا آن کار را انجام دهيم.
فرداي آن روز بيمارستان نمازي کاري داشتم، در نتيجه او را هم با خود بردم.
به بيمارستان که رسيديم روبروي تصوير بزرگ دکتر نمازي روي ديوار ايستادم و به او گفتم: اين دکتر محمد نمازيست، جزو خيّرين و نيکوکاران روزگارخودش به شمار مي آيد و منشأ پديد آمدن آثار خيريه و ابنيه عام‌المنفعه بسياري هست، از جمله همين بيمارستان نمازي شيراز، بيمارستاني که روزانه هزاران نيازمند از آن بهره مي‌جويند و دست هاي دعا، همواره برايش به آسمان بلند است.اگر شخصي قصد کمکي دارد بايد اينجا کمک کند... .
همراه با لبخندي، دستي به شانه ام زد و گفت: اين آقاي دکتر نمازي در ابتدا دکتر نمازي خيّر نبوده، او را سيستم آموزشي قدرتمندي تربيت کرده است. سيستمي که همراه با آموزش، انسانيت را هم به او تعليم داده است... اگر در بحث آموزش و پرورش براي دانش‌آموزان، از هر جنبه اي قوي باشيم، مطمئن باش نمازي‌هاي زيادي را به جامعه تحويل خواهيم داد.
مي‌خواستم چيزي بگويم اما پاسخي برايم نگذاشته بود. وقتي خواستم دستش را بگيرم تا از آنجا دور شويم، او را غرق در چشمان دکتر نمازي يافتم که نجواکنان به او مي‌گفت: دور نيست که از آن مدرسه هم دکتر نمازي‌ها بيرون آيد، ان شالله.
(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و هفتم، شماره 1080)
يادبود رفقاي جان / شهیدان مواجی
نسیم جنوب، مژده مواجي: ده (10 ) ارديبهشت، يادبود رفقاي جان، افسروظيفه محمّدعلي مواجي و درجه‌دار وظيفه محمّدحسن مواجي که در آزادسازي خرمشهر، سال 1361 جانشان را فداي ميهن کردند. برادرم علي، در سال 1359 شعر بندر را سرود. آنجا که مي‌گويد«با چشمان نگرانش»، از دغدغه مردم مي‌نويسد. اظطرابِ وقوع جنگ. مردم ايران دهه‌هاي متوالي است که دغدغه‌هاي خيلي زيادي دارند. يکي از آنها دلهره مدام از پيشامد جنگ است. بندر زادگاه من بر کناره دريا بر شن هاي گرم ساحل آرام غنوده است و با چشمان نگرانش به افق مي نگرد محمّدعلي مواجي «جنگ» چه کلمه شوم و نفرت‌انگيزي. در دروس خشک تاريخ، بيشتر در مورد جنگ‌ها تدريس مي‌شود. آن هم اکثرأ به طور تحريف شده از برد و باخت‌ها . علي سرودههاي زيادي از جنگ دارد. آن‌چه را که او با چشمان خودش شاهدش بوده و با پوست و گوشت خود حس کرده، به‌طور ملموسي به نگارش درآورده بود. نوشته‌هاي او تاريخ واقعي از چهره کريه جنگ و ويرانه‌هاي آن مي‌باشند. در کتابم، «تاوان عظيم انسان‌بودن» که در سال 2401 توسط نشر هليله منتشر شد، گذري است به زندگي علي و حسن.
هلدينگ خليج فارس؛ نمادي از نابرابري و تمرکزگرايي
نسیم جنوب، وليد صفري
در دل پيچ و تاب‌هاي اقتصادي استان بوشهر، هلدينگ خليج فارس به عنوان يک بازيگر کليدي در عرصه توسعه منطقه‌اي نقش‌آفريني مي‌کند. اما اين روزها، شاهد خروج سرمايه‌هاي کلان از استان بوشهر به سمت پايتخت هستيم، موضوعي که نه تنها بر اقتصاد استان بلکه بر جايگاه ورزشي آن نيز تأثيرگذار است. هلدينگ خليج‌فارس، که بايد محرک توسعه و پيشرفت باشد، اکنون به نمادي از نابرابري و تمرکزگرايي تبديل شده است.
خروج سرمايه‌ها از استان بوشهر، نه تنها فرصت‌هاي شغلي را کاهش مي‌دهد بلکه بر کيفيت زندگي مردم نيز اثر مي‌گذارد. اين مهاجرت مالي، نشان‌دهنده عدم اعتماد به ظرفيت‌هاي بومي و نيز نشانه‌اي از بي‌توجهي مديران ارشد استان است. مسئولان استاني، که بايد پاسدار منافع مردم و توسعه پايدار باشند، در برابر اين موج خروج سرمايه‌ها سکوت اختيار کرده‌اند. اين بي‌توجهي، نه تنها آينده اقتصادي استان را به خطر مي‌اندازد بلکه بر روحيه و انگيزه جوانان تأثير منفي مي‌گذارد. ورزش، که مي‌تواند به عنوان يک ابزار توسعه و همبستگي ملي عمل کند، در اين ميان قرباني شده و از اولويت‌هاي استان خارج شده است.
هلدينگ خليج فارس و مسئولان استاني بايد به ياد داشته باشند که توسعه پايدار تنها با توجه به تمامي ابعاد اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي ميسر است. خروج سرمايه‌ها و بي‌توجهي به ورزش، نه تنها ميراثي نامطلوب براي نسل‌هاي آينده به جا مي‌گذارد بلکه بر توانايي استان در جذب سرمايه‌گذاري‌هاي جديد نيز تأثير منفي مي‌گذارد. اکنون زمان آن رسيده است که مسئولان با برنامه‌ريزي دقيق و توجه به نيازهاي واقعي مردم، گام‌هاي محکمي در جهت اصلاح اين روند بردارند.
ابهام در پاداش‌ها و پرداختي‌هاي نامتعارف در دانشگاه خليج فارس بوشهر
نسیم جنوب: چند روزي هست که بحث پاداش‌ها و پرداختي‌هاي نامتعارف و خارج از روال در اواخر سال 1402 در دانشگاه مادر استان بوشهر يعني دانشگاه خليج فارس بر سر زبان ها هست و اسناد آنها در فضاي مجازي منتشر و در بين کارکنان و اعضاي هيات علمي دانشگاه رد و بدل مي‌گردد. فارغ از قانوني يا غيرقانوني بودن اين پرداخت‌هاي کلان، اين موضوع حداقل به عنوان يک بي‌عدالتي در پرداخت پاداش در بين مجموعه دانشگاه تلقي مي‌گردد. دانشگاه همواره به عنوان يک جامعه نخبگاني و روشنفکر در جامعه ديده مي‌شود که نه تنها خود الگوي مناسب براي اخلاق مداري و پاک دستي هست بلکه مي‌تواند به اين رويه درست و اخلاقي در جامعه جهت نيز بدهد. از اين رو شايسته هست که مديران دانشگاه خليج فارس به جهت حفظ صيانت از جايگاه علم و مقام و منزلت عالمان در جامعه، نسبت به اين مباحث و اسناد منتشره با واکنش مناسب و بجا، شفاف‌سازي نمايند و اعتماد عمومي جامعه را بيش از پيش نسبت به دانشگاه تقويت نمايند.
نسیم خاطره: يکي از بهترين روزهاي معلمي
نسیم جنوب، کبري گچي‌زاده - معلم بازنشسته
روز اولي که در دي ماه وارد کلاس پنجم شدم، من سومين معلمي بودم که طي اين چند ماه به کلاس آمده بود و دو معلم قبلي بنا به دلايلي از مدرسه رفته بودند. پس از معرفي من توسط آقاي فتح‌اله زاده مدير مدرسه، با دانش آموزان سلام عليکي داشتم و زنگ اول با معرفي و آشنايي با آنها گذشت.
زنگ دوم درس تدريس شروع کردم درس فارسي بود. چند نفر هرکدام چند جمله خواندند، وقتي نوبت به عليرضا رسيد، گفتم «پسرم بخوان». همگي يک صدا گفتند «خانم، عليرضا هيچوقت نميخونه، نميتونه بخونه». عليرضاسرش را پايين انداخت. کنارش نشستم، گفتم «اين قسمت براي خودم يواش بخوان، من تو اين کلاس بجاي مادرت هستم.» او لکنت زبان داشت، وقتي برايم جمله‌اي خواند، با مکث کلمه‌ها را مي‌خواند و سرش پايين بود. گفتم «شما که خوب ميخوانيد». همانطور که کنارش نشسته بودم گفتم «پسرم حالا براي دوستات بخون». کلاس ساکت شده بود. عليرضا شروع به خواندن کرد. با هر کلمه تشويق همکلاسي‌هايش بيشتر مي‌شد. عليرضا دو جمله با مکث خواند و اما با اعتماد به نفس. آنروز يکي از بهترين روزهاي زندگي و کاريم بود. روز ديگر نيز همينطور. در عرض مدت کوتاهي عليرضا خودش پيشقدم بود که بخواند. ديگر ساکت تو نيمکت نبود، بلکه کتاب به دست جلوي کلاس مي‌ايستاد و مي‌خواند. او دانش آموز ديگري شده بود. ديگر منزوي نبود، با تک تک بچه ها دوست شده بود. تا پايان سال که ايشان به دوره راهنمايي رفت و من ديگر او را نديدم. ولي هنوز چهره معصومش را از ياد نبرده‌ام.
انشاءالله هرکجا هست سالم وموفق باشد.
(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و هفتم، شماره 1080)
نسیم خاطره: لبخند و مهرباني مردم روستا
نسیم جنوب، فريبا درويشي: سال 1367 بود که اولين روز کاري من در مهرماه شروع شد. استرس و نگراني با هم عجين شده بودند و مرا نگران مي کرد. محل کار من روستاي نزديک بوشهر بنام «پهلوان کشي» بود. اين روستا از لحاظ جاده و آب و برق ضعيف بود مردمان مهرباني داشت که به معلم خيلي احترام مي گذاشتند. من هر روز صبح ساعت 7 بايد فلکه امام مي ايستادم تا سرويس ميني‌بوس بيايد. من نفر آخر بودم، وقتي من سوار مي‌شدم ميني‌بوس پر بود، من در کنار همکارم بنام خانم پورصباغ مي‌نشستم، خانم بسيار متين و آرومي بود، منم آروم بودم و توي ميني‌بوس فقط شنونده بودم. يکي از همکاران بسيار خانم شوخ‌طبع و خوش‌مشربي، تمام راه شوخي مي‌کرد و باعث خوشي دوستان مي‌شد. من يک‌سال در آن روستا بودم ولي خاطرات زيادي با مردم مهربون اونجا دارم. وقتي تعطيل مي‌شديم بعضي از خانواده‌ها من را به ناهار دعوت مي‌کردند، يا سبزي و چيزهايي ديگر به من تعارف مي‌کردند، مي خواستند محبت خودشان را به نشان دهند، مشکلات خودشان را با من مطرح مي کردند و من سعي مي‌کردم به آنها کمک کنم. وقتي از ميني‌بوس پياده مي‌شدم، نيم ساعتي مي‌رفتم تا به کلاس برسم، وارد روستا که مي‌شدم تا نزديک زانو خاک بود. وقتي توي کلاس بودم حس خوبي داشتم و خوشحال بودم در کنارشان هستم، روستا سرسبز و زيبا بود. بر خلاف استرس و نگراني که روز اول داشتم، لبخند و مهرباني مردم روستا باعث شد من بتونم به راحتي به کارم ادامه بدهم.
(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و هفتم، شماره 1080)
وقتي به پهنه نيلگون خليج فارس و غروب رويايي‌اش نگاه مي‌کنم احساس غرور مي‌کنم، وقتي به حرکت کشتي‌ها و لنج ها مي‌نگرم احساس اميد، وقتي مي‌بينم که ميليون‌ها نفر از هم وطنان‌مان از راه‌هاي بسيار دور براي بازديد به سواحل جنوب ميآيند و با نگاه به آن احساس آرامش مي‌کنند، آدم احساس مي‌کند که خداوند چه نعمت بزرگي به ما داده که بعضاً قدر آن را نمي‌دانيم...
چرا مقاومت در برابر کنسرت موسيقي در بوشهر؟
نسیم جنوب، مهسا متقي
سخت‌گيري در مسير اجرا گروه‌هاي موسيقي درد بزرگي است و چرا نبايد از هنرمندان عرصه موسيقي حمايت شود؟
چرا جاهايي که به گفته خود مسئولان متعلق به هنرمندان است همکاري شايسته‌اي با هنرمندان ندارند؟!
با تکرار چنين رويه‌هاي دست و پاگيري شايد هيچگاه حاضر به اجرا در بوشهر نباشيم با اين وجود اميد است که همکاري شايسته و زيبنده‌اي با گروه‌هاي موسيقي شود.
در برگزاري کوچه فستيوال نيز عوامل برگزار متحمل تلاش و زحمات فراواني شدند که اميد داريم در سايه همکاري بيشتر مسئولان فرهنگ و هنر از بار سختي و مشقت‌هاي عوامل برگزاري کاسته شود.
بازتاب رويداد کوچه فستيوال براي بوشهر و به ويژه بخش فرهنگي گردشگري بسيار بالا بوده و اکنون بوشهر به جايگاه قابل توجهي در حوزه گردشگري رسيده است.
اميدوارم کوچه فستيوال در کنار مردم و به کمک مسئولان برگزار شود چرا که با همدلي و همکاري براي برگزاري اين رويداد اتفاقات خوبي براي بوشهر رقم مي‌خورد.
پيشنهاد تبديل زمين نيروگاه اتمي در بوشهر به پارکينگ
نسیم جنوب، منصور حاجي پور : نيروگاه اتمي بوشهر وظيفه دارد، در راستاي مسئوليت‌هاي اجتماعي خود براي مردم استان، از جمله بندر بوشهر اقدامات مفيد و موثري انجام دهد آن هم به گونه‌اي که شهروندان آثار مثبت آن را در عمل مشاهده نمايند.
زميني با ابعاد زياد واقع در خيابان امام خميني متعلق به نيروگاه اتمي بوشهر مي‌باشد که سال‌هاست بدون استفاده مانده است در صورتي که اين خيابان به دليل وجود مطب پزشکان متعدد، داروخانه‌ها، آزمايشگاه‌ها و ... ترافيک سنگيني دارد و شهروندان همه روزه با مشکل ترافيک مواجه هستند.
پيشنهاد مي‌گردد دستگاه‌هاي ناظر و ذي‌ربط ضمن هماهنگي با مدير نيروگاه، نسبت به تبديل اين زمين به پارکينگ حتي بطور موقت و تا زماني که نيروگاه نياز به استفاده از اين زمين را ندارد به عنوان پارکينگ عمومي از آن استفاده شود تا با اين اقدام مثبت بخشي از مشکلات ترافيکي شهروندان بوشهري حل گردد.
مجتبي محمدي : اگر سيراف تا سال‌ها محور اقتصادي ايران در خليج‌فارس به‌شمار مي رود و يا بندر هرمز پس از سيراف چنين نقشي را بر عهده دارد به نهادينه کردن الگو حکمراني و مديريت خوب مربوط مي شود. مديريت و الگوي حکمراني که منافع سرزميني و منافع ايرانشهر و بعدها ايراني - اسلامي را مد نظر داشته است. بنابراين دليل تداوم رونق و شکوفايي بنادري چون سيراف و هرمز را مي‌توان در نهادينه شدن يک نگاه توسعه محور و...
حسين زيرراهي : نظام آموزشي ما بر اساس نظام آموزشي اروپاي قرن بيستم بنا نهاده شده است كه آن هم بر اساس نيازهاي صنعتي قرن نوزدهم طراحي شده است. خروجي چنين سيستمي دو چيز است: كارگر كارخانه و معلم براي همين نظام. ضمن اين‌كه اگر سواد خواندن و نوشتن و حساب را از آن حذف كنيم تقريبا هيچ مهارتي كه در زندگي آينده به كار دانش‌آموز..
جهش قيمت مسکن؛ بوشهر رکوردار کشور شد
بر اساس مرکز آمار، قيمت مسکن در استان‌هاي کشور از بهار 1400 تا بهار 1402 حداقل 2 برابر و حداکثر 3.5 برابر شده که بالاترين ميزان آن مربوط به بوشهر مي باشد.تورم مسکن در استان بوشهر بيشترين ميزان در کل کشور بوده است، طوري‌که قيمت مسکن در اين استان طي اين دو سال 3.5 برابر شد.ميزان رشد قيمت مسکن در بوشهر حتي از پايتخت هم بيشتر بوده، طوري که در رتبه ششم کشور مي باشد.
. به نظر من ماندگاري نام خليج فارس در گرو نگاه توسعه محور به آن مي باشد. براي ماندگاري نام خليج فارس مي بايست در کنار حفظ اصالت‌هاي فرهنگي و تمدني، در ايجاد تبادلات بين المللي کوشيد. همانطور که در گذشته نام خليج فارس توسط دريانوردان سيرافي به اقصي نقاط دنيا برده شد...
افراد منفي چه كمكي به ما مي‌كنند؟
نسیم چنوب، حسين زيرراهي- مدرس توسعه فردي
يکي از دوستان از رفتار رواني كارمند بانكي مي‌ناليد كه قرار بود وامش را تاييد كند. مي‌گفت هر بار كه با او حرف مي‌زنم چنان خشمي سراپاي وجودم را فرا مي‌گيرد كه دلم مي‌خواهد به دو قسمت مساوي تقسيم‌اش کنم. گفتم فلاني من كه دوست تو هستم و در كنار هم تفريح مي‌كنيم و لذت مي‌بريم كه نمي‌توانم چيزي از كنترل خشم به تو ياد دهم. اين وظيفه آن كارمند بانك است. ما به صورت طبيعي تمايلي به ارتباط با آدم‌هاي منفي نداريم. دوست داريم با انسان‌هاي بافرهنگ، فرهيخته، مودب، بخشنده، مهربان و خلاصه داراي هر نوع صفت مثبت در تعامل باشيم. درعوض از انسان‌هاي خشن، بي‌ادب، خسيس، مكار، دروغگو و غيره تا جاي ممكن دوري مي‌كنيم. نخست برويم سراغ تاثير انسان‌هاي مثبت.
اولين تاثير آدم‌هاي مثبت اين است كه وقتي با آنها هستيم حال بهتري داريم. يا بقول معروف از هم‌نشيني آنها لذت مي‌بريم. مثلا يك آدم مؤدب هيچوقت به شما توهين نمي‌كند. انسان صادق به شما دروغ نمي‌گويد. بخشنده اگر چيزي نياز داشته باشيم به ما ارزاني مي‌دارد. فرد مهربان و حامي دستمان را مي‌گيرد و ياري‌مان مي‌كند. وقتي به زندگي در ميان انسان‌هاي مثبت دقت مي‌كنيم درست مثل زمان كودكي‌مان است كه تحت پوشش حمايت خانواده قرار داشته‌ايم. اين شرايط براي بچه ايدآل است ولي براي بزرگسال سرتاسر مثبت نيست. فكر كنيد هيچوقت كسي به شما توهين نكرده باشد. يا هرچه خواسته‌ايد به شما داده‌اند. چه قدر براي بدست آوردن خواسته‌هاي‌تان توان داريد؟ حال ببينيم زندگي در ميان آدم‌هاي با صفات منفي چطور است.
اگر بخواهم زندگي در ميان انسان‌هاي با صفات منفي را به چيزي تشبيه كنم شايد به گذر از يك جنگل پرخطر يا صعود به قله‌اي سخت بي‌شباهت نباشد. همه مسير پر از سختي و مشقت است ولي با هر گامي كه برمي‌داريد مقداري بر توان ذهني و جسمي شما افزوده مي‌شود. به راستي اگر در تمام عمر كمتر از گل نشنيده باشيم روحيه‌مان چطور است؟ معلوم است سوسول. با اولين توهين، تحقير يا بي‌اعتنايي دنيا روي سرمان خراب مي‌شود. چه كسي بهتر از آدم مكار و حيله‌گر مي‌تواند پيچيدگي دنيا را به ما نشان دهد؟ آن‌كه چيزي به ما نمي‌بخشد غيرمستقيم وادارمان مي‌كند خود براي رسيدن به خواسته‌هاي‌مان بجنگيم. همكاري كه دانسته‌هايش را در اختيار ما نمي‌گذارد يا مغازه‌دار همسايه كه سعي مي‌كند ما را از بازار خارج كند ناخواسته تلاش براي يادگيري و مقاومت در ماندن در آن شغل را به ما ياد مي‌دهد. همسايه فضولي كه مي‌خواهد از همه چيز ما سر در بياورد و مدام روي اعصاب ما راه مي‌رود در واقع دارد اعصاب ما را قوي‌تر مي‌كند. كساني كه تجربه زندان را داشته‌اند در جامعه خيلي از ديگران راحت‌تر زندگي مي‌كنند. چون تحمل انسان‌هاي منفي در آنها بسيار بالا است. نتيجه اين‌كه هرگز در زندگي سعي نكنيم دور و برمان را فقط از آدم‌هاي خوب پر كنيم. چون به همان اندازه به آدم‌هاي بد هم نياز داريم. آنها ما را قوي‌تر مي‌كنند.
(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و هفتم، شماره 1079)
برگزاری پانزدهمين سالانه بهار تنگستان با عنوان “مجلس ايرانشهر”
پانزدهمين سالانه بهار تنگستان با عنوان “مجلس ايرانشهر” با حضور ميهمانان خارجي و داخلي در روستاي گاهي تنگستان برگزار شد. به گزارش خليج فارس؛ اين همايش به سفارش شادروان غلامعلي خليلي از بزرگان روستاي گاهي تنگستان با محوريت نکوداشت شعر پارسي در ايام نوروز ساليان اخير برگزار مي‌شد، اما امسال موضوع آن به ايرانشهر و کشورهايي که زبان پارسي در آن جريان دارد اختصاص داشت که با استقبال مواجه شد. علاوه بر سخنراني ميهمانان ايراني اين برنامه (عليرضا قيامتي دکتر يامان حکمت و احمد شعار)، سفير کشورهاي تاجيکستان و ازبکستان نيز در اين همايش حضور يافته و پيرامون اشتراکات زبان فارسي سخن گفتند.
همچنين شيرين خليلي نوه شادروان غلامعلي خليلي بنيانگذار اين برنامه هم در سخناني از علاقه پدر بزرگش به ادبيات فارسي و سفارش وي جهت برپايي برنامه هايي براي نکوداشت اين زبان سخن گفت. در حاشيه اين همايش، غرفه نمايشگاه عکس تنگستان، صنايع دستي دريايي و کتاب هاي تاريخ بوشهر برپا شد.
در همين رابطه عبدالرحمن برزگر دبير اين همايش
گفت: تنوع در آئين ها و سنت هاي نياکان، ما را بر آن داشت که نخست، اشتراکات فرهنگي را در شعر پارسي که جلوه گاهي از ماهيت يکپارچگي ايران بزرگ است را دست مايه اصلي مجلس ايرانشهر قرار دهيم، از اين روي با دعوت از اديبان و فردوسي پژوهان کشورهاي پاکستان، افغانستان و ايران و همچنين سفير و رايزنان فرهنگي کشورهاي ازبکستان و تاجيکستان مجلسي براي هم آوآيي و هم پايگي ايران در مرزهاي سياسي و فرهنگي برگزار نمائيم.
وي افزود شهرستان تنگستان با 103 روستا و 3 شهر نيازمند داشتن «مرکز پايش و مطالعات روستايي» است تا بتواند تاريخ گذشته و افق پيش روي را مطالعه و مستند کند، البته تاسيس «بنياد تنگستان شناسي» از مطالبات جدي مورخين و فرهيختگان اين شهرستان است.
عبدالرحمن برزگر با اشاره به بخش هاي جنبي اين همايش افزود امسال طرحي نو در انداختيم و از هنرمندان خوشنويس، نويسنده و عکاس شهرستان تنگستان با بر پايي غرفه کتابت سرودههاي فردوسي، برپايي نمايشگاه آثار نويسندگان و برگزاري اردو و نمايشگاه عکس بهره برديم.
برزگر خاطر نشان کرد که خانواده بزرگ زنده ياد غلامعلي خليلي توانسته‌اند در روستاي گاهي از توابع شهرستان تنگستان، طي پانزده سال با برگزاري نشست‌هاي مختلف ادبي چراغ فروزنده فرهنگ و هنر اين مرز و بوم را فروزان تر نمايند، از اين روي جا دارد از آقاي خضر خليلي به نمايندگي خانواده و مردم دوست داشتني دهستان بوالخير صميمانه تشکر نمايم. آري مي توانيم مجلس ايرانشهر را در جاي جاي استان‌مان برگزار نمائيم.
ني‌همبون؛ سازي که هيچوقت در هيچ جنگي نواخته نشد
پرويز پرستويي
ساز ني‌همبون؛ سازي که هميشه براي شادي و مراسم‌هاي عروسي نواخته شد، سازي که صدايش هم شادي را نويد مي‌دهد. هم با سوز و گدازش مي‌تواند بيانگر درد هر منطقه‌اي باشد.
در مرداد سال 1402 که به هيروشيما سفري داشتم مثل هر سال، به مناسبت ششم آگوست، روز حمله آمريکا، که هيروشيما را با بمب‌هايش به خاک و خون کشيد و 140 هزار نفر از مردم هيروشيما کشته شدند و هر ساله حدود 20 هزار نفر گروه‌هاي صلح طلب از اقصي نقاط دنيا گردهم ميآيند و صلح را در محل وقوع بمباران، پاس مي‌دارند. محسن شريفيان عزيز هم با ساز ني‌همبون‌اش با ما همراه بود و با نواختن استادانه سازش، همه مردمي که در آنجا بودند را دورهم جمع کرد و شگفت‌زده شان کرد.
آنجا بود که محسن عزيز گفت اين ساز هيچوقت براي جنگ نواخته نشد و به همين دليل است که شنونده با جان و دل به شنيدنش مي‌ايستد.
وقتي مالکيت جديد تيم‌هاي سرخابي پايتخت چندين بانک و پتروشيمي مي‌شوند، آدم «گََُُر» مي‌گيرد، البته اگر اهل بوشهر باشي و دلسوز هميشگي اين ديارِ سراسر محروم نه، بلکه مظلوم... اينجا مرغ همسايه غاز هست و به جاي آن که صنايع نفتي و گازي که در همين استان کسب درآمدهاي مولتي ميلياردري مي‌کنند، اسپانسر تيم‌هاي هميشه ندارِ استان باشند اما از آنجا که خون تيم‌هاي سوگلي پايتخت رنگين‌تر است بسان آهن ربايي جذب آنها شده اند...
نادر اقدام : سوال ما اين است که با توجه به اينکه اين شرکت‌ها مستقر در اين استان بوشهر هستند و از مزايايي همچون حقوق‌هاي نجومي، حق ماموريت‌ها و ساير امکاناتي که از چشم مردم عادي پنهان است، استفاده مي‌نمايند، چرا در زمينه حمايت‌ها از فعاليت‌هاي ورزشي استان بوشهر پاسخگو نيستند...
آخرین اخبار
- جايگاه معلم در جامعه خدشه‌دار شده است
- سپاس از کساني که آموختند و آموختن را ياد دادند
- خليج فارس و الگوي حکمراني خوب
- ماندگاري نام خليج فارس، در گرو نگاه توسعه محور به آن مي باشد
- بايد براي تراژدي ورزش بوشهر، سال‌ها گريست
- چرا نفت و گاز، از فعاليت‌هاي ورزشي استان بوشهر حمايت نمي‌کنند؟
- چهار نکته براي رابطه پايدار والدين با فرزندان نوجوان
- نگاهي به تبعيضهاي درماني در کشور / به بهانه کلنگ زني بيمارستان نفت در شيراز
- استقبال از عيد نوروز باستاني در بوشهر
- دنياي معترضان
- چاپ شعري از استاد باباچاهي در امريکا
- آقاي استاندار در مقابل لغو مجوز فستيوال کوچه بوشهر، پاسخگو باشيد
- گردشگران دره ساساني «تنگ جيز» دشت خشت کازرون
- خاطرات خدمت سربازي در سپاه دانش
- مرثيه اي براي موسيقي
پربیننده ترین
- قانون يا سليقه در برخورد با نسيم جنوب!
- «کوچه» فستيوالي که واقعا فستيوال است!
- اهميت دورهميها و گردهمايي دوستانه
- ابوالقاسم ايراني؛ و دريايي هاي شاعر بوشهري
- پسر عبدوي جط، سر منوچهر آتشي را شکسته بود
- گردشگران دره ساساني «تنگ جيز» دشت خشت کازرون
- خليج فارس؛ نام هزاره‌اي و کهنسال
- آموزش مهارتهای فنی و حرفه ای به روستائیان بوشهر در طرح امید اجتماعی
- پزشک در راس هرم خدمات سلامت
- سوزنی که فکر می کنند جوالدوز است
- اعتراض عضو شورای شهر بوشهر به تغییر کاربری یک فضای آموزشی به تجاری
- برخی از شهرها و روستاهای استان بوشهر به شهرستان لامرد استان فارس ملحق خواهند شد
- دیدنی های بوشهر: قبر جنرال
- جاذبههای گردشگری استان بوشهر به روایت تصویر
- دیدنی های بوشهر: کلیسای ارامنه گریگوری