مونا عليخواه: هميشه و درهمه حال، همکلام شدن با پدر براي من لبِ خاموش ميطلبيد و من هميشه منتظرِ دريافت نگاه و پيامِ پدر بودم... در اين خموشيِ «مولانا»وار، «خموشيد، خموشيد، خموشي دمِ مرگ است/ هم از زندگي است اينک، ز خاموش نفيريد»، اينطور صدايش ميزديم: «پدر». در سالهاي اخير که فاصله بين من و او، از بوشهر تا آمستردام، هر روز بيشتر و بيشتر ميشد، اين بيصدايي دلتنگترم ميکرد...
بوشهر ميتواند به يکي از قطبهاي گردشگري جنوب کشور تبديل شود
مونا عليخواه - هلند
بوشهر، اين بندر کوچک جنوب، يکي از زيباترين شهرهايي است که در طول سفرهايم ديدهام؛ شهري با قدمتي کهن که در باريکه خليج فارس، قد کشيده است؛ با فرهنگي ديرينه که بخشي از آن را در طول تاريخ از مردمان آسيا و آفريقا و اروپا و آمريکاي لاتين وام گرفته است. با اين همه زيبايي اما، هنوز نازيباييهايي هست که از عدم رسيدگي استاني و کشوري بر اين سرزمين مانده است. با اين که سواحل بوشهر زيبايي چشمگيري دارد، اما هنوز در رقابت با سواحل کشورهاي ديگر براي جذب توريست، حتا توريست هاي داخلي، فاصله زيادي دارد. مي توان با يک برنامه ريزي بلندمدت، بوشهر را به يکي از قطبهاي گردشگري جنوب کشور تبديل کرد.
مهمترين و اصلي ترين مشکل سواحل بوشهر نبود سطل اشغال کافي و عدم تميز کردن کافي پلاژهاي بوشهر است و گرنه از زيبايي حرفي درش نيست. همچنين برنامههايي که شهروندان عزيز را تحريک کند که در حفظ پاکيزگي تلاش کنند.
مثلا، مراسم جمع کردن آشغالها به همراه اجراهاي موسيقيهاي دوست داشتني مردم در پلاژ و سواحل بوشهر عزيز.
ابراهیم بشکانی: از صبح هوا خيلي گرم و شرجي بود، يعني تپ تپ، باد از باد نميجنبيد. طبق معمول همه روزه تو ميدون برحه کازروني جمع شديم و برو بچهها روي سکنچه مسجد که جاي استراحتمون بود نشسته بودند و در فکر بوديم که چگونه وقت بگذرونيم، يکي از بچهها پيشنهاد شَرْرُو بازي داد که همگي قبول کرديم...
بازار ماهي فروشان، برازنده شهر بوشهر نيست
حسين شادکامي
بنادر در جهان يکي از نشانههاي الگوي توسعه کشورهاست که ديده ميشود. بنادر پل ارتباطي کشور با ساير ملل جهان از گذر آبي است و نقش بسزايي در توسعه و رشد کشورها دارد.
استان بوشهر به خصوص شهر بوشهر که از دير باز بندر خوانده، با نام نشان شناخته شده با ساير بنادر جهان مثل مارسي، موناکو، فرانکفورت، بمبي، کراچي، شانگهاي، بارسلونا، جنووا، معروف است. يکي ديگر از الگوهاي توسعه، دريا محوري در بخش صنعت شيلاتي است که از قديم ايام تا امروزه در شهر بوشهر با زير ساخت شش اسکله و بندر صيادي (جفره، جلالي و شغاب، هليله، بندرگاه، جبري، صلح آباد و جزيره شيف) که بيشترين سهم ازماهيگيري در استان در اين شهرستان مي باشد، فاقد هر گونه بارانداز مناسب و مکان بازارحراج و بازاريابي آبزيان است (بيش از 65 درصد صيد استان) اين بازار که کاملا سنتي و غيربهداشتي و بدون ارزش افزوده بر محصول واقع در مرکز شهر با مساحتي کمتر از 2000 متر مربع که شامل بارانداز تخليه و بارگيري عمده فروشان و بين 40 تا 50 فروشگاه فعال عرضه ماهي که روزانه بيش از 50 تا 100 تن محصول جابجا و عرضه مي شود که هيچگونه امکانات عمل آوري بهداشتي و سردخانه اي و نگهداري و دفع فاضلاب مناسب و ضايعات، تهويه مطبوع برخودار نيست. لذا اين مکان با بوي تند آمونياکي و زننده تا فاصله يکصد متري اطراف خود در بر مي گيرد و براي هر رهگذري غير قابل تحمل ميسازد و نيز به ساير کسبه و بازار ميوه فروشان و پوشاک (بازار صفا) را که تحت تاثير اين بوي نامطبوع و آزاردهنده اي روبرو ساخته و مکاني غيربهداشتي که ارتباط مستقيم با امنيت غذايي و کيفيت محصول عرضه شده دارد تاثير گذار است و تاکنون تصميمات جدي در اين خصوص گرفته نشده است. هر چند که طرح تفضيلي استاندارد اين بازار در پس کرانهاي اسکله صيادي جفره در حال تاسيس که ميتواند مکان مناسبي که در طرح آمده به عرصه ظهور رساند و اين شهر از بلاتکليفي وضعيت موجود بيرون آيد. لذا مسئولين شهري ارتباط با اين مقوله که مي توان از سازمان جهاد کشاورزي، سازمان شيلات، سازمان صمت، بهداشت محيط زيست، فرمانداري، شوراي شهر، شهرداري، اتحاديهها و تعاونيهاي صيادي و اتحاديه اصناف و فروشندگان، انتظار داشت تا جهت نشان دادن توسعه شهري الگوي خوبي براي کشور و رفع معضل بافت شهري که جلوهاي خوبي ندارد بر طرف سازند تا اين نابساماني مشمئز کننده که ساليان سال اين شهر با آن گريبانگير است، رفع شده و بتوان چهره زيبايي از بافت شهري را به رخ بکشانيم و امنيت غذايي را به مردم اين ديار باز گردانيم.
(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم- شماره 1055)
داستان کوتاه: بهارو
شاهرخ تنگسيري
حرف و روات پشت سر بهارو کَل مکيه سلموني کم نبيد، وقتي گِمپلو چيش تو چيشِ سوزِ بهارو جواب ِ نه از زبونش شنيد از تِشِ دلش از سر شو تا بُنگِ اذون صبح شيش مثقال ترياک شاهنشُهي پا به پُي قاري الفنجان عبدالحليم ديد کرد و بقول جهانشُو لولِ لول شد تا از ايي عالم دور بشه و خلاص.
هرکي هلِ خوش هرچي تقلا ميکرد که يه جوري سيش برسونه که بوااا بهارو فرتنگيين نه جومه قد برِ تونن، بخرجش نميرفت که نميرفت و با يه جمله: «يا بهارو يا قبرسون»، با دلش و حرف مردم روزگار مقابله ميکرد، تموم مصيبت بهارو سي خاطر قشنگيش بيد و همي شده بيد بلاي جون خوش و جوونا.
روزي که دم قهوه خونه عبدل قهوه چي غلو بمبک سي خاطر يه متلکي که پسر ِ آغي مهندس سُرخو بُگو نگو پِرخِ بهارو کرده بيد همه ديدن که غلو چطوري دک و پوزِ بچي مهندس ماله کشيد و خين فيرررره ميداد از دماغش، نه تنها گِمپلو و غلو و بچي مهندس که جووناي يه شهري مبتلاي طنازي بهارو بيدن.
دي مدينه ميگفت بهارو دسش تو تشت خينن و رو ميکونت، ولي خدا ميفهميد که بهارو نه خراب بيد و نه دسش تو دس کسي ديده بيدن، همونا که آرزو ميکردن بهارو جواب چيشک و بُرمکشون بده از سر تلافي سيش صفحه مينهادن. گِمپلو خوش هميطوري سرِ پنِگ بيد حالا هم که عاشق ورشکستهِ بهارو مکيه سلموني شده بيد ديگه تکميل ِ تکميل بيد.
او روز سر قبرسون قيومت بر پا بيد، اينهو روز عاشورا و تعزيه محله شيکري، نعش ورم کردهي گِمپلو نهادن تو قبر سنگ آخري که ممد قبر روف روش چيد و تلقينش کرد خاک روش دادن، از هِلِ گدا خونه ملاسي اووي دس جوادو بيد و شِلک شِلک ميومد برس نِرسِ قبر پاش پسِ پاش رفت و يه ملاسيش حروم شد. جهانو ميگفت عمارت دلِ گِمپلو مث سقفِ گداخونه شيکري همو شو رمبيده بيد و خوشم زير آوارش دست و پا ميزد...
افتو بِي کرده بيد و قبرسون ديگه خالي از زندهها، دختر چيش سوزِ بالا بلند، تک و تنها اومده بيد سر قبر گِمپلو تا شاهد جوون مرگ ديگهاي باشه.
راستش تجربه را آدم فقط در مهاجرت به دست نمی آورد؛ هر روزِ زندگیِ ما خودش یک تجربه ی جدید است. با این حال، مهمترین چیزهایی که در این لحظه به ذهنم می آید زرق و برقِ محیطِ جدید بود؛ چیزی که اگر چه همیشه برای آدم می ماند، اما به هرحال آن هم روزی عادی می شود. مثلا وقت هایی که می خواستم جاهای جدید را کشف کنم...
ابراهیم بشکانی: با وجود لایروبی و شستن آب انبارها، آبی که در آن ذخیره می شد پس از مدتی جایگاه لار و حشرات و پشه ها می شد و کرم می زد. در بعضی مواقع در آب انبارهای خانه های بزرگ بچه قورباغه هم دیده میشدکه بهش جوجوک میگفتن، قبل از مصرف حتما آب را صاف می کردند..
مهدی جهانبخشان : می توان به جرات گفت که بوشهر اولین شهری است که دارای نوشابه خارجی شد که مردم محلی آن را نملیت یا لملیت می نامیدند. حکایت این اولین نوشابه خارجی در بوشهر شنیدنی و برای نسل جوان جالب توجه است...
سینه که به اوج رسید نوحه خوان اعلام (واحد) می کند و پس از گفتن واحد ریتم نوحه ها عوض شده و بیت تکراری وجود ندارد، سینه زنان با حرکات موزون پا، پای راست را عقب می اندازند در حالی که خم شده اند، دست راست را تا نزدیک زمین می برند، بعد با چرخش دست بلند ...
تحليل راي هفتم اسفند : ظهور جنبش جديد اجتماعي
آخرین اخبار
- جايگاه معلم در جامعه خدشهدار شده است
- سپاس از کساني که آموختند و آموختن را ياد دادند
- خليج فارس و الگوي حکمراني خوب
- ماندگاري نام خليج فارس، در گرو نگاه توسعه محور به آن مي باشد
- بايد براي تراژدي ورزش بوشهر، سالها گريست
- چرا نفت و گاز، از فعاليتهاي ورزشي استان بوشهر حمايت نميکنند؟
- چهار نکته براي رابطه پايدار والدين با فرزندان نوجوان
- نگاهي به تبعيضهاي درماني در کشور / به بهانه کلنگ زني بيمارستان نفت در شيراز
- استقبال از عيد نوروز باستاني در بوشهر
- دنياي معترضان
- چاپ شعري از استاد باباچاهي در امريکا
- آقاي استاندار در مقابل لغو مجوز فستيوال کوچه بوشهر، پاسخگو باشيد
- گردشگران دره ساساني «تنگ جيز» دشت خشت کازرون
- خاطرات خدمت سربازي در سپاه دانش
- مرثيه اي براي موسيقي
پربیننده ترین
- هر ایرانی باید خارگ را ببیند
- آن معلم آمد
- موضوع انشا: جوانی
- نيهمبون؛ سازي که هيچوقت در هيچ جنگي نواخته نشد
- خليج فارس؛ نام هزارهاي و کهنسال
- تصاویری از تفریح شبانه بوشهری ها
- چگونه دلیران تنگستان ساخته شد + تصاویر
- عکس هائی دیدنی از سریال به یاد ماندنی دلیران تنگستان
- تصاویر مراسم شروه خوانی در عمارت حاج رئیس بوشهر
- باران نشاط با موسيقي بوشهري شريفيان در تهران + تصاویر
- خاطره اي از شب هاي کانون نويسندگان
- ايام کارمندي سازمان برنامه و بودجه بوشهر
- تصاویر کنونی دانش آموختگان دبیرستان سعادت بوشهر در سال (1349 - 1346)
- فستيوال موسيقي کوچه؛ سوغات عيدانه اين بندر تبدار بيقرار
- خاطرات خدمت سربازي در سپاه دانش