غلامرضا  کرمی:تاریخ را که نگاه می کنم، سال 1359 است. جوانی هیجده ساله هستم، پرتوان و پرانرژی، گرما و سرما نمی شناسم. معنا ی خستگی را نمی دانم. روستازاده ای ساده و بی ادعا هستم. اینک برگه ای به اندازه نصف برگ A4 به دستم می دهند: "آقای  غلامرضا کرمی  به موجب این ابلاغ به سمت کفیل آموزگار دبستان میثم تاج ملکی منصوب می شوید ... "..

محمد کاظم حق شناس : در سالهای ماضی عده ای به ناحق در رأس بسیاری از ادارات، نهادها و سازمانها قرار گرفتند که ملاک و معیار به قدرت رسیدن بیشترشان صلاحیت ها و شایستگی های لازم و توانایی های علمی و تخصصی نبود.  ادارات تحت مدیریت خود را ملک شخصی پنداشتند و آن را در اختیار دوستان، آشنایان و...