دکتر عباس علوی نژاد: اکنون که سالهای اخر دهه 50 از عمرم را سپری می کنم، وقتی به گذشته برمی گردم وخاطراتم را مرور می کنم خوشحالم که بیشتر سعی وتلاشم در کنارخدمت به جامعه و مردم، کسب علم و دانش مرتبط با مسؤولیت هایم بود. از سال 1348که از روستایمان با فاصله چند کیلومتر پیاده به دبستان عنصری کاکی رفتم تا کلاس اول را شروع کنم تا تمام دوره ابتدایی همین مسیر را هر روز و...

حسین حشمتی: تا آن جا که به خاطر دارم چه قبل و  چه بعد از انقلاب اسلامی، مطبوعات هیچ گاه نتوانستند از طریق درآمد تک فروشی روی پای خودشان بایستند و همواره متکی به آگهی های دولت های وقت بوده اند که البته این وابستگی دلائل مختلفی همچون عدم اقبال مخاطبان ازرسانه ها به علت یکنواختی در محتوا...

غلامحسین دریانورد: صبح روز عملیات کربلای چهار بود؛ با دوربینم منتظر بودم که با قایقی به آن طرف اروند بروم؛ جایی که یکی دو گردان از ناوتیپ، در حال کارزار با دشمن بعثی بودند. گاهی خمپاره‌ای و گاهی ویراژ هواپیمایی نیز چاشنی این انتظار می‌شد. هنوز دقایقی نگذشته بود که دوستانی آمدند. هر کدام مسئولیتی در ناوتیپ داشتند ظهراب هم در میان‌شان بود و مثل همیشه با قامتی که افراشته بود

عبد الرسول غلامی: دمدمه های آبان سال ۷۲/۷۳ بود و بوشهر هنوز در شرجی و آفتاب می سوخت. بنا به دلیلی که بیان شان در حوصله ی این فرصت نمی گنجد، حضور من در کلاس درس به تأ خیر افتاده بود. باری قرعه ی حضور در هنرستان حاج جاسم به نام من افتاد. نخستین روز حضورم در هنرستان و کلاس درس را هنوز در خانه های اوّل حافظه ام دارم... 

نعمت الله شیخ سقا: سال تحصیلی61-62 هم زمان با تعطیلی سه ساله دانشگاه ها به بهانه انقلاب فرهنگی بنا به پیشنهاد یکی از دوستان که خود مدیر تنها دبیرستان پسرانه شهر اهرم بود بنام دبیرستان امام صادق به عنوان حق التدریس دعوت شدم. این شهر در آن ایام از امکانات کمی برخوردار بود. تنها یک خیابان که درست از وسط  شهر را دو ...

مجید ابراهیمی: یکم آبان ۱۳۵۸ به استخدام آموزش و پرورش استان بوشهر درآمدم شغل معلمی را خیلی دوست داشتم. محل خدمت معلمی را برایم معین کردند مانند بسیاری از همکاران فرهنگی ما را به سوی جنوب استان روانه کردند آن هم در دورانی که راه آمد و رفت مانند امروز نبود به سختی باید وسیله عمومی ایاب و ذهاب را می یافتیم. 

غلامرضا  کرمی:تاریخ را که نگاه می کنم، سال 1359 است. جوانی هیجده ساله هستم، پرتوان و پرانرژی، گرما و سرما نمی شناسم. معنا ی خستگی را نمی دانم. روستازاده ای ساده و بی ادعا هستم. اینک برگه ای به اندازه نصف برگ A4 به دستم می دهند: "آقای  غلامرضا کرمی  به موجب این ابلاغ به سمت کفیل آموزگار دبستان میثم تاج ملکی منصوب می شوید ... "..

ابراهیم گرمساری : آری تقریبا پنجاه و چند سال قبل  در تهران خیابان پاستور مدت یک هفته ماندیم تا تشریفات استخدام آموزگاری انجام شد و راهی استان لرستان شدم.از آن جا به بخش چگنی معرفی شدم و در مدرسه نوبنیاد در پنج کیلومتری بخش، معرفی شدم. شش کلاس درس با حدود پنجاه شاگرد ومن تنها مدیر معلم...

فاطمه فروزانی: با شروع سال تحصیلی 55-54 اول مهر با هزاران امید و  عشق به دبستان سعادت که کلاسی به عنوان کودکان استثنایی به علت نداشتن مکانی خاص به عنوان کلاس ضمیمه در نظر گرفته شده بود مراجعه کردم و ضمن معرفی تخصصم در زمینه کودکان نابینا و تعجب مسیولین و چگونگی آموزش این گونه بچه ها یعنی نابینایان و توجیه آنان که کودکانی که به علت کمبود یا نبود بینایی و ناشنوایی و ذهنی هستند...

احمد سبحانیان: یستم آبان ماه ۱۳۶۰ اینجانب عضو اولین گروه فارغ التحصیلان مراکز تربیت معلم پس از پیروزی انقلاب بودیم که اولین ابلاغ محل کارم را از دست آقای پیروی مسئول آموزش اداره کل آموزش و پرورش استان بوشهر  بعنوان دبیر علوم تجربی مدرسه راهنمایی آزادی چاهکوتاه که آن زمان از نظر مسافت آخرین روستا دارای مدرسه راهنمایی در شهرستان بوشهر بود، دریافت نمودم...

دکتر سجاد بهزادی: چرا مواضع ما، منافع جامعه را تامين نمي كند؟بارها گفته مي شود چرا عده اي در كشور، مواضع خود را بر اساس منافع ملي ترسيم نمي كنند و حرف هايي مي زنند كه چارچوب آن تنها به قصد تامين منافع فردي است. مگر ديگران چگونه مواضع خود را بر اساس منافع كشور خود تعریف مي كنند که ما نمی کنیم؟..

فرزاد دشتی : شاید روزی که کارت های اینترنت که در 20 سال پیش به صورت ساعتی و با تکنولوژیDialup  در کشور و استان ما بوشهر ارائه می شد، کمتر کسی تصور می کرد که روزی امکان استفاده از اینترنت پرسرعت به این سهولت در دسترس باشد. حال با توجه به نیاز روزافزون به اینترنت پرسرعت به خصوص در شرایط همه گیری کرونا، ضریب نفوذ اینترنت فراتر از گذشته است و می توان گفتن همه آحاد...

دکتر سعید معدنی: باید برای مقابله با شیوع گسترده و با سرعت کرونای انگلیسی که بیشتر شهرهای کشور را قرمز کرده سه محور اساسی در نظر گرفت، نخست تصمیمات مسئولان، سپس حضور مردم و رعایت پروتکل‌های بهداشتی و در نهایت بررسی ...

یونس قیصی زاده

ايام ناخوشايندي را از بابت همه گيري كرونا سپري مي كنيم و هر روز خبرهاي بدي از ابتلاي دوستان و شهروندان و يا درگذشت تعدادي از آن ها دريافت مي كنيم و نگراني از اين وضعيت نامشخص به سراغ مان مي آيد و ما را با خود به ميان موج هاي بيم و ترس مي برد و در درياي غم سرگردان مي کند.

در اين شرايط كه در كشورمان اميدي به تهيه واكسن انبوه در كوتاه مدت نيست، چاره اي نمانده جز اين که خودمان مواظب خودمان و خانواده و ديگران باشيم.

زندگي به غايت زيباست و هر نفر تنها يك بار فرصت زيستن و نفس كشيدن در اين كره خاكي را پيدا مي كند و طبيعي است كه اين فرصت را مغتنم شمارده و عزيزش بداريم و با چنگ و دندان آن را حفظ كنيم.

در اين شرايط وخيم وظيفه اول مواظب از سلامت خودمان و سلامت ديگران در مقابل اين ويروس زندگي سوز كروناست، آن چه اكنون از دستانمان بر مي آيد رعايت پروتكل هاي بهداشتي و فاصله اجتماعي است، در حفظ سلامتي خود در مقابل كوتاهي ها و بي توجهي ديگران در رعايت پروتكل هاي بهداشتي كوتاه نياييم و آنها را نيز به رعايت اين پروتكل ها فرا بخوانيم. 

ما لايق آنيم كه فرصت يك عمر زندگي را داشته باشيم و بهارهاي بسياري ببينيم، از زندگي در كنار خانواده، دوستان، اقوام و همشهري ها و هم وطنان خود لذت ببريم، پس همت کنیم تا در مقابل اين سختي هاي روزگار و بلاياي طبيعي زانو نزنيم و اسير نااميدي، ياس و افسردگي در اين اوضاع نابسامان نشويم، كه بقول معروف اين نيز خواهد گذشت و اميدوارم كه اين گذشتن ها را ببينيم.

زنان و خشونت خیابانی

تعطیلی مدارس از ۱۵ آذر تا ۱۵ دی

تبرئه از قتل با ٥٠ بار سوگند

تلگرام؛ آزادسازي يا فيلتر دائم؟