عبدالرزاق ريشهري: بوشهر در ذات وجودي خود شهري است که سياست پذيرش گردشگري آن مي‌بايست بر مبناي جذب از طريق گزينه‌هاي دريا محور استوار گردد. گردشگران حداقل هشت ماه از سال به طرق مختلف مي‌توانند از اين موهبت الهي که در کنار آن با برنامه‌ريزي‌هايي همانند ماهيگيري، تفرج دريايي با ايجاد فضايي مفرح و ساحل پيمايي در سواحل بکر و آرامش...

حميد آب آذر: پرويز  گفت چهار _ پنج ساله بود که پدرش محدِ عبدوي جط در آن ماجراي معروف کشته مي شود. محد عبدوي جط از شورشيان  و ناراضيان منطقه دشتي و بلوک بوشکان(بخش بوشکان فعلي)  که عليه خوانين زمانه خود سر به شورش برداشته بود. روزي دشمنان وي را غافلگير کرده و در خانه کپري اش با شليک گلوله اي او را کشته بودند...

يكپارچگي شخصي

حسين زيرراهي - مدرس مهارتهاي زندگي

يكپارچكي يا انسجام شخصي يعني يكي بودن عقايد، ارزش‌ها و ايدآل‌هاي ما با اعمال و رفتارمان. به بيان ساده‌تر انسجام شخصي يعني يكي بودن حرف و عمل. احتمالا شما هم داريد به اين فكر مي‌كنيد كه چنين چيزي در دنياي امروز يا حداقل در جامعه امروز ما اگر ناياب نباشد امري بسيار نادر است. كمتر كسي را مي‌توان پيدا كرد که حرف و عملش يكي باشد، يا بر اساس عقايد و ارزش‌هايش زندگي كند. ما تقريبا در اغلب زمينه‌هايي كه شعار مي‌دهيم خود عمل نمي‌كنيم. از فرهنگ، انسانيت، برابري، مهرباني، صداقت، پاكي و صدها صف ديگر دم مي‌زنيم ولي در عمل فقط آن را از ديگران انتظار داريم. يا طوري زندگي مي‌كنيم كه ديگران متوجه نشوند به آن‌چه مي‌گوييم عمل نمي‌كنيم. پيش خود مي‌گوييم كسي نمي‌داند و فقط خودم خبر دارم پس ايرادي ندارد.

به راستي فقط به صرف اين‌كه ديگران خبر نداشته باشند ايرادي ندارد كه حرف و عمل ما يكي نباشد؟ متاسفانه جواب خير است. چون نداشتن يكپارچگي شخصي حتي در صورتي كه ديگران متوجه نشوند باز هم براي ما آسيب‌زننده است. اين آسيب هم مستقيم به عزت نفس ما وارد مي‌شود. يعني آبرويمان در نزد خودمان مي‌رود و بي‌اعتبار مي‌شويم. نتيجه اين‌كه ديگر نمي‌توانيم به خودمان احترام بگذاريم و اعتماد كنيم. بدون احترام و اعتماد به خود هم قدرت شخصي ما كاهش مي‌يابد و توان انجام كارهاي بزرگ را نخواهيم داشت. ذهن ما تنها دادگاهي است كه فرار از آن براي ما غيرممكن است. حتي در خواب هم دست از سر ما بر نمي‌دارد.

البته نداشتن انسجام شخصي صرفا از درون به ما آسيب نمي‌زند. در درازمدت ما را نزد ديگران هم بي‌اعتبار مي‌كند. چون ما نمي‌توانيم همه مردم را براي همه عمر فريب بدهيم. بالاخره دست ما براي جامعه‌اي كه در آن زندگي مي‌كنيم رو مي‌شود. يكي از كاستي‌هاي مغز قديم ما اين است كه درك درستي از آينده ندارد و صرفا به سود و زياد لحظه‌اي فكر مي‌كند.

بنابراين به اين فكر نمي‌كند كه يك سال ديگر دستمان رو مي‌شود يا ده سال ديگر رسوا مي‌شويم. مي‌گويد فعلا آن چه به سود تو است انجام بده.

كارهايي كه باعث مي‌شود يكپارچكي شخصي ما كم شود مي‌تواند در ما احساس گناه ايجاد كند.

براي اين‌كه از احساس گناه راحت شويم و به انسجام شخصي برسيم بايد پنج مرحله را پشت سر بگذاريم: نخست اين‌كه قبول كنيم اقدام ناراحت ‌كننده را ما انجام داده‌ايم. مثلا به خود بگوييم من دروغ گفته‌ام و مسئوليت آن را هم مي‌پذيرم. دوم اين‌كه با مهرباني از خود بپرسيم چرا اين كار را كرده‌ام. ولي نبايد از موضوع طفره برويم. اين كار باعث مي‌شود دليل رفتار كردن بر خلاف ارزش‌هاي خود را پيدا كنيم. سوم، اگر عمل ما به ديگران آسيبي رسانده به آنها اطلاع دهيم. يا بقول معروف پيش آن‌ها اعتراف كنيم. چهارم هر اقدام اصلاحي كه لازم است انجام دهيم. كارهايي كه اثر رفتار ناهمخوان ما را از بين ببرد يا كم كند. پنجم هم با خود عهد مي‌بنديم كه در آينده طور ديگري رفتار كنيم.

گردشگري يا توريسم، سفر به قصد لذت بردن است. بر اساس تعريفي که براي اين مفهوم در نظر گرفته شده است، به مجموعه فعاليت‌هايي که فرد يا افرادي که به مکاني غير از مکان عادي زندگي خود مسافرت و حداقل يک شب در آن مکان اقامت مي‌کنند، انجام مي‌دهند...

ابراز وجود يعني بيان خواسته‌ها، نيازها و ارزش‌هاي خود. اين‌كه بدون تحت تاثير ديگران قرار گرفتن بتوانيم راي مستقل خود را اعلام كنيم؛ از ديگران سوال كنيم؛ آن‌ها را بازخواست كنيم و در وقت مناسب نه بگوييم. از طرف ديگر، ابراز وجود پرخاش و بي‌احترامي نيست؛ طغيان و سركشي نابجا هم نيست؛ مخالفت و اعتراض بي‌معني هم نيست.

 قسمت دردناک ماجراي گردشگري اينه که اغلب مسافرها براي گفتگو با بوشهر به بوشهر نمي‌آيند... حتي وقتي کنار دريا ايستاده‌اند سعي نمي‌کنند صداي امواج دريا را بشنوند و هدفون بر گوش مي‌گذارند... بعضي وقت‌ها خود قايق‌ها موسيقي را بلند مي‌کنند و اگر گردشگري هم بخواهد صداي امواج را بشنود نمي‌گذارند...  البته صداي دريا يک مثال است و اين شامل همه حوزه‌هاي ديگر هم مي‌شود...

حسين پورصفر : کتاب خواني بي‌برنامه و غير آکادميک  نسل پيش باعث شد که نسل پيش و به ويژه جوانان کتاب‌هاي متنوع و ناهمگون هم‌زمان نخوانند. يعني غالبا هر قشر و گروهي کتاب‌هاي خاصي مي‌خواند و به آن‌ها اکتفا مي‌کرد. اين امر موجب مي‌گرديد که در گفتگو و مجادله به روي خواننده بسته بماند و با همه افکار و انديشه‌ها آشنا نشود. در نبود گفتگو و مجادله با افکار و انديشه‌هاي گوناگون و چه بسا متضاد، نتيجه کتاب خواندن هولناک است...

کم رونق شدن مطالعه کتاب

نسیم جنوب - مرتضي زندپور: هر چند در شرايط کنوني متاسفانه مطالعه کتاب کم‌رونق گرديده و چنان که بايد همدمي و هم‌نشيني با اين دوست کمتر شده است ولي بايد گفت: اهميت مطالعه کتاب و تاثير آن بر ذهن و افزايش دانش انسان بر کسي پوشيده نيست.

با وجودي که از طريق فضاهاي مجازي امر مطالعه تسهيل يافته و مي‌توانيم از اين طريق هم  به حجم زيادي از اطلاعات دست يابيم ولي به باور من مطالعه کتاب هم خالي از لطف نيست و مي‌تواند تاثير فراواني در پر کردن اوقات فراغت و بالا بردن دانش ما داشته باشد.

دکتر محمود دهقاني : همه از ديرباز دريافته‌ايم که کتاب ابزار ارزشمند آگاهي بوده و موجب رشد و بالندگي نسل جوان مي‌شود. اما نسل جوان به پشتيباني بزرگسالان نيازمند است. برخي بر اين باورند که پيشرفت‌هاي بسياري که در گستره الکترونيک سر برآورده ديگر نقش کتاب را در جامعه و فرهنگ کم کرده است. اين درست نيست و يک برداشت غير علمي است. چرا که نقش کتاب در جامعه کم نشده، بلکه به مراتب افزايش نيز داشته است...

چرا بايد کتاب خواند

نسیم جنوب - فرشته گزدرازي

توانايي خواندن يکي از مهمترين مهارت‌هاي اساسي دنياي امروز است و مطالعه براي داشتن ارتباط با جامعه امروز ضروري است.

دسترسي به اطلاعات به صورت آنلاين يا در کتاب‌ها و مجلات باعث مي‌شود افراد اطلاعاتي در مورد جهان پيرامون خود کسب کنند تا بتوانند به راحتي با ديگر جوامع ارتباط برقرار کنند.

البته مغز انسان نيز نياز به پيشرفت مستمر دارد و خواندن، فعاليتي براي کمک به اين پيشرفت است.

خواندن و مطالعه کمک مي‌کند تا افراد تخيل فعال‌تري داشته باشند و اين تخيل موجب سطح بالاتري از خلاقيت در جامعه مي‌شود. کتاب خواندن حافظه و تمرکز را بهبود مي‌بخشد و همچنين باعث کاهش استرس مي‌شود.

بزرگسالان و سالمنداني که وقت خود را با خواندن کتاب مي‌گذرانند نشانه‌هاي کاهش شناختي کمتري دارند و در فعاليت‌هاي ذهني بيشتر شرکت مي‌کنند. کتاب‌ها سرگرمي ارزان‌قيمت آموزشي و ماشين زمان هم هستند.

مطالعه و خواندن فعاليت باارزشي است که موجب پيشرفت جامعه در زمينه‌هاي مختلف از جمله فناوري، اقتصادي و اجتماعي مي‌شود، اما بسياري از افراد اين مهم را ناديده گرفته و وقت خود را صرف کتاب‌خواني و ارتقاي خود و جامعه نمي‌کنند. کتاب منبع باارزشي از اطلاعات غني بوده و خواندن کتاب موجب افزايش دانش و اطلاعات خواهد شد.

کتاب به دليل تاثيرات مثبت بر مغز موجب تحريک روحي و رواني شده و با فعاليت بيشتر از آلزايمر و ديگر مشکلات مغزي پيشگيري خواهد کرد.

با خواندن کتاب استرس را از خود دور خواهيد کرد. اين تاثير بر مغز بيش از گوش کردن به موسيقي و يا پياده‌روي است. حافظه نيز با خواندن کتاب و يادآوري شخصيت‌هاي داستان و رويدادها و ديگر موارد ارتقا مي‌يابد. تصورات نيز با خواندن کتاب‌هاي تخيلي بهبود مي‌يابند.

از ديگر مزاياي کتابخواني مي‌توان به پيشرفت مهارت‌هاي فکري، ساخت کلمات، بهبود مهارت‌هاي نگارشي و مهارت‌هاي ارتباطي اشاره کرد. البته با خواندن کتاب تمرکز افزايش يافته و اين سرگرمي مفيد، ارزان‌قيمت و محرک باعث بهبود سلامت شده و همدم هميشگي قبل از خواب براي آرامش بهتر خواهد بود.

کتاب جهان ديگري را به ما مي‌آموزد و موجب اجتماعي شدن افراد و بهبود خلاقيت با شيوه خود مي‌شود. کتاب خوب اخلاقيات را افزايش داده و تاثيرات منفي جهان ديجيتال را ندارد. افراد را باهوش‌تر کرده و از تماشاي فيلم به دليل ايجاد تصورات خاص خواننده بهتر است.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم، شماره 1062)

محمود حمزه ئيان: هدف از خواندن کتاب چيست؟ شايد بطور خلاصه بشود گفت افزودن بر آگاهي و تغذيه روح و گسترش مزرهاي تفکر. اما آيا مگر مجلات و روزنامه ها اين کار را نمي‌کنند؟ بله، برخي کتابها جايگزيني ندارند. مثلا تاريخ بيهقي يا ديوان شمس و شاهنامه و... اما چرا اينقدر بايد بر کتابخواني تاکيد کنيم؟ چرا مجله يا روزنامه نخوانيم؟

سيد قاسم ياحسيني:  با گذشت سن و نشستن برف پيري بر سرم، يک راز بزرگ را کشف کرده‌ام که مايلم با شما خوانندگان در ميان بگذارم. راز ساده و پيش پا افتاده‌اي هم هست! در يک کلمه به‌ شما عرض کنم که کتابِ خوبِ مطلق وجود ندارد! دقت بفرمائيد عرض نکردم «کتاب خوب» وجود ندارد، بلکه گفتم کتابِ خوبِ مطلق وجود ندارد...

توليد ايده‌هاي ناب

نسیم جنوب - محمد شاکري مطلق

بي ترديد در مورد اهميت، شکوه و قدر کتاب و کتاب خواني در ادوار تاريخ جوامع بشري بسيار گفته شده و جملات قصاري از بزرگان به فراخور به يادگار مانده، از همين رو قدرمسلم نزد همه نژادها، فرهنگ ها و مليت‌ها جايگاه ويژه اي دارد.

با اين علم صرفا جهت يادآوري اشاراتي بر ارزش و تاثير آن بر زيست بشر مي کنم،؛

کتاب‌ها وراي نقش آفريني‌شان در افزايش دانش، آگاهي و خرد بشر، نقش مهمي در افزايش تقويت حافظه ايفا مي‌کنند. از سوي ديگر خوانش مستمر کتاب‌ها، اثرگذاري مستقيم و آشکار بر تقويت دايره واژگاني مي‌گذارد و از پس اين تقويت، تسلط کلامي، بهبود فن بيان و افزايش نفوذ کلام را به همراه خواهد داشت. کتاب‌ها هماره منبع کارا، مفيد و جريان‌ساز توليد ايده‌هاي ناب به اذهان مبتکران و نوآوارن  بودند. کتاب‌ها در شکل گيري و ساختار افکار، انديشه‌ها و جهان‌بيني انسان‌ها تاثيرگذاري بي‌بديل و روشنگرانه‌اي داشته و دارند.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم، شماره 1062)

خودپذيري

ضعف متوليان فرهنگي 

نسیم جنوب - هلنا سعادتمند 

کتاب؛ دوست خاموش و گويايي که مي‌تواند انسان را به قله‌هاي معرفت برساند.

متاسفانه سرانه مطالعه در کشور ما رشد قابل توجهي نداشته و اين را از ضعف متوليان فرهنگي ميدانم.

در اين آشفته بازار گراني که مردم را از پاي در آورده، هزينه تهيه کتاب نيز درديست بر ساير دردها که باعث دورشدن نسل جوان از کتاب شده است.

متوليان فرهنگ جامعه بايد راهکارهاي ترغيب مردم به خصوص نسل جوان را  به سوي مطالعه، بررسي کنند و چاره‌اي بينديشند  تا همه اقشار بتوانند کتب مورد علاقه خود را تهيه کنند.

 وجود فضاي مجازي نيز يکي از دلايلي است که نسل جوان کمتر کتاب بدست بگيرد. همه اين مشکلات با فرهنگ‌سازي و درايت قابل حل مي‌باشند.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم، شماره 1062)

ابراهیم بشکانی: از صبح هوا خيلي گرم و شرجي بود، يعني تپ تپ، باد از باد نمي‌جنبيد. طبق معمول همه روزه تو ميدون برحه کازروني جمع شديم و برو بچه‌ها روي سکنچه مسجد که جاي استراحتمون بود نشسته بودند و در فکر بوديم که چگونه وقت بگذرونيم، يکي از بچه‌ها پيشنهاد شَرْرُو بازي داد که همگي قبول کرديم...

دکتر آيدا چوبساز : آن‌چه در سال‌هاي اخير با آن مواجه شده‌ايم، ورود هوش مصنوعي در رقابت با انسان‌ها است بطوري‌که اين فن آوري نوين مدعي استدلال و تصميم‌گيري و عملکردهاي شناختي است، تا جايي که روان درماني را هم شاخه‌اي از توانايي هاي خود مي‌داند. به اين توانايي هوش مصنوعي «روبوتراپي» گفته مي‌شود...

دکتر يونس قيصي ‌زاده: اين روزها گشت و گذار در فضاي مجازي زياد است و با وقت گذراندن در اين فضا شايد بشود دوستان خوبي هم پيدا کرد، اما مهم اين است که با دوستان خود ارتباط فيزيکي داشته باشيد و همديگر را ببينيد، چرا که ممکن است خيلي از اين دوستي‌هاي مجازي فريب باشد.ين دوست‌ها را مي‌توان در فرهنگسراها، کلاس‌ها و دوره‌ها، ورزشگاه‌ها و باشگاه‌ها، کافه‌ها و جشن‌ها، تورهاي گردشگري و...

دکتر معصومه حياتي: نوجواني دوره انتقال از کودکي به بزرگسالي است. در اين دوره دگرگوني‌هاي جسماني، شناختي، عاطفي و اجتماعي کودک ديروز را به نوجواني با ويژگي‌هاي متفاوت تبديل مي‌کند. او که در گذشته با اعضاي خانواده ارتباط تنگاتنگي داشته‌است هم اکنون...

نرگس کياني: ‌احمد علي‌شرفي را مي‌توان يکي از وزنه‌هاي موسيقي اقوام در بوشهر دانست که هم ني‌انبان، هم‌ ني‌جفتي مي‌زد. او خوشبختانه صاحب فرزنداني اهل موسيقي بود؛ فرزنداني که احتمالاً مي‌توانند فقدان پدر را تا حدي جبران کنند. علي‌شرفي معمولاً به صورت خانوادگي کار مي‌کرد...

حسين زيرراهي: مهم‌ترين معيارهايي كه در ذهن نوجوانان هنگام انتخاب رشته تحصيلي شكل مي‌گيره علاقه، استعداد و توانمنديها، بازار كار و پرستيژ يك رشته است. البته در آموزش‌هاي موفقيت و رشد فردي معيارهايي چون بازار كار و پرستيژ جايي ندارد و در عوض ارزش‌ها و ...

عضو هيات علمي و مولف کتاب تاريخ سي ساله دانشگاه خليج فارس گفت: کتاب تاريخ سي ساله اين دانشگاه با هدف تبيين و ثبت تحولات و رويدادهاي دانشگاه از بدو تاسيس تا زمستان 1401 براساس اسناد و مدارک و شواهد موجود به زيور چاپ آراسته شد.

حميد اسدپور در گفت وگو با ايرنا اظهار کرد: کتاب تاريخ سي ساله دانشگاه خليج فارس که توسط انتشارات اين دانشگاه منتشر شده است داراي 2 مقدمه، يک پيشگفتار، هشت فصل و در 368 صفحه به رشته تحرير آمده است.

وي افزود: تاسيس دانشگاه خليج فارس در بوشهر در واقع آغاز تحولي نو در تاريخ آموزشي، فرهنگي، علمي و اجتماعي استان بوشهر بود.

اسدپور يادآورشد: در اين کتاب تلاش شده اين تحول  و روند شکل گيري و نيز تاثيرات آن را به شکل مستند بازگو شده که در آينده علاقمندان و پژوهشگران در اين زمينه به تحقيق مي‌پردازند حداقل يک منبع معتبري وجود داشته و در دسترس آنان باشد.

عضو هيات علمي دانشگاه خليج فارس از خوانندگان اين کتاب خواست با نقد و انتقادات احتمالي  زمينه غناي کتاب تاريخ سي ساله دانشگاه خليج فارس را فراهم کنند.

ابراهیم بشکانی : روز بيستم شهريور ماه، خوانين دشتي و تنگستان و حيات داوودي، بوشهر را محاصره کردند و در روز 25 شهريور ساعت هشت صبح با چندين کاميون از تفنگچي‌هاي تحت امر خود به سرکردگي فتح الله خان حيات داوودي وارد شهر شدند، در اون زمان هيچ نيروي ارتشي در بوشهر نبود فقط يک هنگ ژاندارمري در بهمني قرار داشت که حدود 200 نفر ژاندارم در آن خدمت مي‌کردند...

دکتر حمید اسدپور: از جمله کارکردهاي فرهنگي خليج‌فارس، انتقال و گسترش زبان فارسي در جنوب، جنوب شرقي و شرق آسيا و هم‌چنين در شرق آفريقا مي‌باشد. در آغاز سکونت مهاجران ايراني در هند که به خصوص از خليج‌فارس راهي اين سرزمين شده‌ بودند آثاري به زبان فارسي وجود داشت که جهت حفظ آن، ايرانيان اقدام به ترجمه آن‌ها به زبان‌هاي رايج در هند نمودند. اما به تدريج زبان فارسي در همه ارکان جامعه و حکومت هند نفوذ يافت...

دکتر عبدالرحيم مهرور: آيا مي دانيد بوشهر اولين استاني بوده که در صد سال گذشته در دوره اشغال انگليس راه آهن داشته ولي اکنون بعد از کهگيلويه آخرين استاني است که از داشتن راه‌آهن محروم است. براي توسعه يک استان ابتدا بايد شهروندان آن استان فعال و مطالبه‌گر باشند. فعال در زمينه فرهنگي، اجتماعي و سياسي، اقتصادي. متاسفانه در جامعه امروزي ما چنان مردم را سرگرم...

زندگی آگاهانه: كاهش نگراني

حسين زيرراهي- مدرس مهارتهاي زندگي

مغز ما انسانها دستگاه توليدكننده نگراني است و اين كار را هم بي‌وفقه  در تمام مدت عمر به صورت شبانه روز انجام مي‌دهد، حتي در زماني كه خواب هستيم. دليل آن هم اين است كه اصلي‌ترين وظيفه مغز زنده نگه داشتن ما است و براي اين كار مرتب در حال اسكن محيط براي شناسايي خطرها و دوري كردن از آن است. اين مكانيسمي حياتي است كه باعث بقاي نسل انسان و پيشرفت آن شده است.

واكنش طبيعي ما نسبت به نگراني‌هايمان به چند روش انجام مي‌شود. گاهي با آن يكي مي‌شويم و در نگراني‌هاي خود غرق مي‌شويم. زماني تلاش مي‌كنيم از آن فرار يا آن را فراموش كنيم. گاهي هم به جنگ آن مي رويم. البته خيلي از كتابهاي خودياري و مدرسان انگيزشي هم با روشهاي تلقين و مثبت‌انديشي به مخاطبان خود شيوه‌هاي غلبه بر نگراني را آموزش مي‌دهند که تفاوتي با اين روش‌ها ندارد. بگذاريد با مثالي آن را روشن‌تر كنيم. فرض كنيد شما نگرانيد از كارتان اخراج شويد، بيمار شويد، اتفاقي براي خانواده‌تان بيافتد، ماشين‌تان خراب شود، بي پول شويد يا دارايي‌تان از دستتان برود.

در روش سنتي شما با يکي از اين روشها با نگراني‌تان مقابله مي‌کنيد: جنگيدن: اينها افكار احمقانه است و هيچ اتفاقي قرار نيست بيافتد. فراموشي، شايد به الكل، مواد مخدر و تفريحات بي‌رويه روي بياوريد كه به مشكلات فكر نكنيد. جايگزيني، سعي مي‌كنيد به چيزي غير از اين موضوع فكر كنيد مثلا به خاطرات خوش گذشته يا خيالبافي در مورد موفقيت‌هاي آينده. بي‌خيالي، مرتب تكرار كنيد كه دنيا ارزش ناراحتي و غم ندارد. مثبت انديشي، زندگي زيباست و همه اتفاقات خوب در انتظار من هستند. متاسفانه اين روشها هيچ كدام موثر نمي‌شود. چون هرچه بيشتر به نگراني‌هاي‌مان بي‌توجهي كنيم بعدا به صورت فوراني در جاي ديگري بيرون مي‌زند. بقول دكتر راس هريس نويسنده کتاب «تله شادماني» سركوب افكار مزاحم مانند نگه داشتن يك توپ زير آب است. به محض اين كه دستتان خسته شد با سرعت به بيرون مي‌پرد.

در عوض در روانشناسي توصيه مي‌شود كه به جاي همه اين كارها به آن فكر يا نگراني توجه شود. به افكارتان گوش كنيد و ببينيد براي چه چيزي نگران يا ناراحت است. يك روش خوب نوشتن نگراني‌ها است. براي هر موضوعي كه نگران هستيد آن را يادداشت كنيد. گاهي دليل نگراني‌مان را فراموش مي‌كنيم و فقط اثر آن روي ما باقي مي‌ماند. به همين دليل هم وقتي شروع به نوشتن فهرست نگراني‌ها مي‌كنيم از اين كه خيلي وقتها براي مسائلي كم اهميت و پيش پا افتاده نگران هستيم تعجب مي‌كنيم. بنابراين بد نيست هر روز چند دقيقه را به نوشتن فهرست نگراني‌هاي خود اختصاص داده و اين كار را به عادت تبديل كنيد. براي راحتي مي‌توانيد آن را دسته‌بندي كرد. مثلا نگراني‌     در مورد: محيط كار؛ اعضاي خانواده؛ سلامتي خود؛ به انجام رساندن كارهاي روزمره و آينده زندگي خود و خانواده. روش ديگر انجام كار عميق است. وقتي در كار خود غرق مي‌شويم بيشتر توجه‌مان به آن كار اختصاص داده مي‌شود و به مسائل ديگر فكر نمي‌كنيم. خستگي ناشي از آن هم باعث مي‌شود خواب راحت‌تري داشته باشيم.

(نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1059)

دکتر حمید اسدپور: حضور پررنگ خليج فارس در مسائل سياسي و تجارت بين‌المللي از گذشته‌هاي دور مورد توجه بوده است و به همين دليل، بخش عمده‌اي از تحقيقات و پژوهش‌هايي که در مورد خليج فارس صورت گرفته است، بر مسائل تجاري، اقتصادي و سياسي تمرکز يافته است. در مقابل، پژوهش‌هايي که در زمينه‌هاي اجتماعي و فرهنگي خليج‌فارس صورت گرفته، بسيار محدود مي‌باشد. البته  اين محدوديت در قياس با پژوهش‌هاي فراواني است...

زندگی آگاهانه: رضايت از زندگي

حسين زيرراهي - مدرس مهارتهاي زندگي

شايد بتوان گفت هيچ موضوعي به اندازه يادگيري روشهاي شادزيستي در بين مردم طرفدار ندارد. حتي موضوع جذاب موفقيت هم به اين اندازه خواهان ندارد. چون افراد پا به سن گذشته يا كساني كه به موفقيتي نسبي در زندگي دست يافته‌اند در جستجوي موفقيت نيستند. ولي از نوجوان 15 ساله گرفته تا افراد دم مرگ دوست دارند روشهايي براي بالا بردن ميزان رضايت و شادي در زندگي ياد بگيرند. اين واقعيت نشانگر اين است كه زندگي انسان بصورت کلي شاد و رضايت بخش نيست. نتيجه تحقيقات هم اين موضوع را اثبات كرده است: ما تقريبا 70 درصد از زمان عمرمان شاد نيستيم. نير ايال نويسنده كتاب "مديريت توجه" چهار دليل براي عدم رضايت ما از زندگي بر مي‌شمارد: ملالت، منفي‌نگري، نشخوار ذهني و سازگاري با لذت.

ما انسانها به محض اينكه كاري براي انجام دادن نداشته باشيم حوصله‌مان سر مي‌رود. به دنبال آن هم سعي مي‌كنيم به لذتهاي زودگذر روي بياوريم. نتيجه اينكه بيشتر 25 وبسايت اول كشور امريكا روشهايي به مردم عرضه مي‌كنند تا از ملالت فرار كنند. موضوعاتي مانند اخبار، شايعات سلبريتي ها يا تعاملهاي كوتاه با ديگران.

عامل دوم يعني منفي‌نگري هم بصورت غريزي با ما است. چيزهاي منفي بيشتر به چشممان مي‌آيد، خاطرات بد را راحتتر از خوب به ياد مي‌آوريم و كلا ترجيح مي‌دهيم ديدي منفي داشته باشيم تا مثبت. اين ويژگي تاثير تكاملي در بقاي ما دارد. چون هرچند چيزهاي مثبت دلپذيرند ولي اين دوري از منفي‌ها است كه ما را زنده نگه مي‌دارد.

نشخوار ذهني تمايل به فكر کردن در مورد تجربه‌هاي ناخوشايند است. اشتباهاتي كه قبلا انجام داده‌ايم و در نتيجه آن ضرر و زيانهايي ديده‌ايم، يا تفاوت بين آنچه مي‌خواسته‌ايم و آنچه بدست آورده‌ايم باعث مي‌شود مرتب آنرا در ذهن خود مرور كنيم. کارکرد نشخوار ذهني هم براي ما اين است که اشتباهاتمان را تكرار نكنيم و از تجربه‌هاي ناخوشايند در آينده جلوگيري كنيم. ولي حالمان را هم بد مي‌کند.

سازگاري با لذت به قول ايال از بقيه بي‌رحم‌تر است. چون خوشايند‌ترين لذتهاي ما را بعد از مدت كمي به چيزي عادي و بي‌مزه تبديل مي‌كند. رويايي‌ترين عشقها، لذت بخش‌ترين تفريحات، لاكچري‌ترين خانه‌ها، ماشين‌ها، هواپيماي شخصي و خلاصه بزرگترين آرزوهاي انسان خيلي زود برايش عادي و حتي بي‌معني مي‌شود. البته اين عامل هم مانند سه‌تاي ديگر مزيتي تكاملي است. چون باعث مي‌شود انسان به دنبال هدفهاي جديد باشد. نارضايتي ناشي از اين عوامل حالت پيشفرض ذهن ما است و اگر نبود شايد نسل انسان منقرض شده بود. در عوض مسبب پيشرفتهاي ما و همينطور خطاهاي ما است. ميل سيري‌ناپذير ما به بيشتر باعث شده است فناوريهايي اختراع كنيم كه دنيا را به آنچه اكنون مي‌بينيم تبديل كند. در نتيجه واقعا بد نيست كه احساس بدي داريم چون اين چيزي است كه انتخاب طبيعي در وجود ما گذاشته است و همزمان باعث بقا و پيشرفت ما است. بايد اين اين فكر غلط را كنار بگذاريم كه اگر شاد نيستيم زندگي عادي نداريم. بلكه دقيقا برعكس است. دانستن آن باعث مي‌شود از تلاش بيهوده براي جستجوي شادي و رضايت هميشگي دست برداريم. ضمن اينكه موتور محرکه پيشرفت و موفقيت ما در زندگي است.

(هفته نامه نسیم جنوب، سال بیست و ششم، شماره 1058)

مجتبي محمدي: انگلستان يکي از دولت‌هاي اروپايي قدرتمند در فاصله قرن‌هاي هفدهم تا بيستم ميلادي در ايران است. در منابع تاريخي ايران هر گاه نام انگليس به ميان مي‌آيد ناخودآگاه نام خليج‌فارس و بندر بوشهر در ذهن تداعي مي شود. اگر چه در مورد حضور انگليسي ها در ايران کارهاي پژوهشي فراواني صورت پذيرفته است اما براي نگارش پژوهشي درخور و علمي که حقايق تاريخي را بدون حب و بغض بازگو کند...

وزير کشور در سفرش به بوشهر وعده داده است که دولت،  براي توسعه تجارت و اقتصاد دريا در استان هاي جنوبي برنامه دارد! و البته ما مي دانيم  که دولت هيچ برنامه اي جز حذف قانون همراه ملوان ندارد! که اگر برنامه‌اي بود بايد هم‌زمان با حذف تدريجي قانون کالاي همراه ملوان و ارائه لايحه  آن به مجلس ارائه مي داد! متاسفانه دولت بعد از ارائه لايحه جديدش در مورد قانون کالاي همراه ملوان نه تنها به اعتراضات مردم و دريانوردان استان بوشهر و ديگر استان‌هاي جنوبي توجه نکرده بلکه به...

استاد پوربهي بازي‌هاي احمد را که به همراه شاهين آبادان به اصفهان سفرکرده بود، از نزديک  مشاهده مي کند و هنگامي که مي‌شنود احمد رزمي اصالتا بوشهري است و در شهر بوشهر به دنيا آمده است باب گفتگو را با  او باز مي‌کند و عليرغم تمايل سران شاهين آبادان، مسئولين هر دو باشگاه که زيرمجموعه شاهين تهران بودند به توافق مي‌رسند و بدين‌سان احمد رزمي پا به باشگاه شاهين مي‌گذارد و به شاهين بوشهر ملحق مي‌شود...

شورا در مورد شير خوراگاه هانيه  دو مصوبه در سال 1400  و 1401 در خصوص مصالحه في مابين اداره کل بهزيستي و شهرداري در خصوص بازگشايي گذر و احداث شيرخوارگاه توسط خيرين  داشته است که مصوبه دوم در جهت  اصلاح و حل نهايي مشکلات بوده است. شورا در راستاي مسئوليت اجتماعي و وظيفه نظارتي خود پيگير موضوع بوده و قرارداد مصالحه در شهرداري آماده و امضاهاي آن نيز انجام شده است از همين رو نماينده سازمان بهزيستي جهت پيگيري صدور پروانه بايد  به شهرداري مراجعه نمايد.

 مردم استان عزيزم بوشهر بي‌نظيرند. مردم سخت مي‌خندند ولي بايد بدوني چطور بايد آن‌ها را بخنداني. نگاه مردم به شونشيني شبکه استان خيلي خوبه، بي نظيرند و من همشان را دوست دارم بلاخص پيرمردها و پيرزنهايي که هر شب ميگن کي حسن و کوکاش شاهين ميان. مردم عجيب دوستم دارند و من بيشتر... دستانشون را مي‌بوسم... و امروز نياز جامعه به خنده خيلي زياده چون مردم خيلي تو فکرند و خيلي ها گرفتارند و جامعه نياز به شادي و خنده داره... من طنز را از درون اجتماع پيرامون خودم پيدا مي‌کنم...

دختران، طلاق و زن زيادي

دکتر سعيد معدني

جلال آل احمد کتابي دارد به نام زن زيادي. اين  کتاب شامل  مجموعه قصه هاي کوتاهي است که يکي از قصه ها «زن زيادي» است.

آل احمد با همان نگاه تيزبين خود مشکلي را طرح مي‌کند که دختران ما در جامعه از آن رنج مي‌کشيدند و رنج مي‌کشند.

روايت قصه آل احمد سرنوست دختري است آبله رو و کچل که از کلاه گيس استفاده مي‌کند. مردي که پايش شَل است و مي‌لنگد و عينک ته استکاني مي‌زند و با عصا راه مي‌رود و هزار عيب دارد!،  به خواستگاري دختر مي‌آيد. به او مي‌گويند که دختر اين عيب را دارد و از کلاه‌گيس استفاده مي‌کند. اما مرد اصرار دارد که همه شرايط را مي‌پذيرد. عروسي سر مي‌گيرد، دختر نگون‌بخت به خانه شوهر مي‌رود. اما مورد بي‌مهري و آزار مادر شوهر و خواهر شوهر و در پي آن شوهر قرار مي‌گيرد. سرانجام پس از مدتي طلاق مي‌گيرد و به خانه پدر مي‌آيد... .

تلخي قصه همين جاست!

او در خانه پدر ديگر جايگاه ديروزي و قبل ازدواج را ندارد و حالا ديگر همه به او به عنوان يک غريبه و يک «زن زيادي» نگاه مي‌کنند. به عبارتي دختر تا زماني که خانه‌ي پدر است حتي اگر چهل- پنجاه ساله هم باشد اطاق‌اش، کمد و وسايل‌اش و... مشخص است و احترام دارد. اما وقتي پس از ازدواج و مدتي زندگي متاهلي، طلاق مي‌گيرد و مجددا به خانه پدر برمي‌گردد، انگار يک زن زيادي در خانه قدم مي‌زند. به خصوص اگر خواهر و برادر ديگري هم داشته باشد نگاه‌ها آزاردهنده و سنگين‌تر است و رنج زنان مطلقه بيشتر مي‌شود.

آمارها نشان مي‌دهد در سال‌هاي اخير بيشترين طلاق در تاريخ ايران ثبت شده است. در مقابل هر سه ازدواج يک طلاق رخ مي‌دهد. افزايش اين آمارها نشان مي‌دهد زنان مطلقه جامعه ما و خانواده‌هاي‌شان چه رنج‌هايي مي‌کشند. البته بي‌‌شک اين رنج‌ها براي مردان جدا شده هم هست که مجال ديگري براي پرداختن به آن مي‌طلبد.

نکته‌اي را هم بايد اضافه کنم اين است که؛  امروزه به واسطه‌ي تحولات اجتماعي با پديده‌ي طلاق به عنوان يک انتخاب، معقولانه‌تر برخورد مي‌شود. ولي در گذشته - مثلا زمان جلال آل‌احمد- اين‌گونه نبود. زن بايد با همه رنج‌ها و ناملايمات و تحقيرها و آزارها در خانه شوهر و خانواده‌ي شوهر مي‌ماند و مي‌ساخت. حتي اگر به قيمت جان‌اش تمام مي‌شد.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم- شماره 1056)

نگاهي به فيلم «تفريق» ساخته‌ ماني حقيقي: گريه‌ بي‌وقفه‌ آسمان

مژده غضنفري

«تفريق» ساخته‌ي ماني حقيقي هرچند در ايده نمونه‌هاي خارجي زيادي دارد (فيلم‌هاي همزاد يا هم‌شکل يا Double) اما در اجرا و کارگرداني با اين‌که کار نسبتا دشواري نيز بوده است، قابل قبول است. فيلم جهاني نمايشي خلق مي‌کند تا کارگردان راه‌هاي تفسير را باز نمايد. دو خانواده‌ي‌ هم شکل (زن و شوهري مشابه) معرفي مي‌شوند که در واقع يک خانواده‌اند اما از دو طبقه‌ي اجتماعي‌اند، تا فيلمساز اين امکان را داشته باشد که در دل روايتي نمايشي حرفش(مانيفيست‌اش) را بيان کند.

ماني حقيقي آشکارا نگاه مثبتي به شرايط جامعه و روابط و خانواده‌هاي امروزي ندارد. جامعه‌اي که در آن، طرفِ پرخاشگر، متوهم، عصبي، ناراحت، غمگين و افسرده، طرف ديگر که خيرخواه، مصلح، شوخ و شنگ، همراه، شاد و غيرمتوهم است را نابود کرده است، يا حتي به بيان ديگر جنبه‌هاي مثبت آدم‌ها در تاريکي و آتش در حال سوختن است تا آدم‌ها به دليل ‌وضعيت نابسامان جامعه با تمام جنبه‌هاي منفي‌شان در حال زندگي در کنار همديگر باشند. با اين‌که ابري در آسمان نيست اما هميشه باران مي‌آيد و صداي رعد و‌ برق هم شنيده مي شود. آفتاب از زندگي‌ها رخت بربسته، و وضعيتِ جامعه، زندگي و روابط فِيک و جعلي‌ شده است.

کودکِ‌ فيلم (نماينده نسل جديد) البته کماکان عاشق بازي، فوتبال و شادي است و صد البته متوجه‌ي اين وضعيت نابسامان خانوادگي نيز هست (پسربچه مي‌داند که زن جديدِ هم‌شکل ِمادرش، مادر واقعي‌اش نيست) پس با همه‌ي سياهي شايد اميدي وجود داشته باشد. سکانس پاياني و سوختن دو طرف مصلح و شاد در آتش و ديالوگي که رد و بدل مي‌شود کمي لوس به نظر مي‌رسد، اما اين هم مي‌تواند نقطه‌ي اميدي براي تماشاگر باشد.

فيلم با اين‌که درامي خانوادگي و در عين حال روانشناختي است و تلاش دارد دو طبقه‌ي فرودست و متوسط را در کنار هم به تصوير بکشد اما برخلاف درام‌هاي خانوادگي اخير سينماي ايران وجهي مستندنما ندارد و فيلمساز کاملا جهاني غيررئال و نمايشي را مي‌سازد. در عين حال «تفريق» فيلمي به شدت انتقادي‌ است و فاجعه‌ي روابط امروزي را به فاجعه‌ي شرايط سياسي، اجتماعي کشور مرتبط مي‌داند و تنها اميد باقي مانده اين است که جوان‌ترها آگاهند و طبيعتاً‌ دانستن پيش‌شرطِ اول براي تغيير است.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم- شماره 1056)