شهرت اجتماعي ما 

حسين زيرراهي - مدرس مهارتهاي زندگي

نظر ديگران بصورت تک تک در مورد ما مهم نيست ولي نظر جمع مي‌تواند مهم باشد. حضور طولاني مدت ما در يک اجتماع (محله، محل کار، محيط آموزشي ...) باعث مي‌شود ناخودآگاه جمعي آن جامعه شهرتي براي ما انتخاب کند. ممکن است ما را منفي‌بين، شکاک، مهربان، منظم، پرکار، دقيق، بدقلق، بداخلاق، حسابگر و غيره بنامند. نکته مهم اين است که احتمال دارد همه ما را به اين صفت بشناسند و از آن خبر داشته باشند جز خودمان. دوم اينکه معمولا خرد جمعي کمتر اشتباه مي‌کند و شناختي که از ما به دست مي دهد از شناختي که خود از خود داريم دقيقتر است. به همين دليل اين شهرت يا لقب مي‌تواند عامل تاثيرگذاري در روابط و نهايتا زندگي ما باشد.

اگر شهرت داده شده مثبت يا خنثي باشد خبر خوبي است. چون نشان مي‌دهد پنچري بزرگي که قابل ديدن توسط ديگران باشد نداريم. در اين صورت اگر خودمان هم خبر داشته باشيم کمک مي‌کند در آن زمينه بهتر هم شويم. ولي اگر صفت منفي باشد مي‌تواند عواقبي برايمان داشته باشد. اين صفات در محيط‌هاي کاري و حرفه‌اي در زمان تشويق و ترفيع يا تعديل و اخراج نيرو تاثير گذار است. معمولا تصيمات مديران در مورد کارمندان يکباره و آني نيست. مانند ليواني است که قطره قطره پر مي‌شود. در نتيجه شهرت مثبت فرد، ليوان تصميم‌گيري مدير در زمان ترفيع و تشويق را پرتر مي‌کند و شهرت منفي هم ليوان تصميم‌گيري در زمان اخراج را. اگر واقعا دوست داريم در سازماني بمانيم و رشد کنيم بايد مواظب شهرت جمعي خود باشيم. البته يک استثنا هم وجود دارد. گاهي فرد به چيزي مشهور است که خود به آن واقف است و يا قابل درک براي آن اجتماع نيست. مثلا کسي که به خاطر تمرکز روي اهداف و آرمانهاي خود به عجيب و غريب يا منزوي بودن مشهور است. يا اصلا برايش مهم نيست کل آن جمع در موردش چه فکر مي‌کنند.

چرا ما به مشهورترين ويژگي خود آگاه نيستيم؟ ما بصورت طبيعي تاييدگر رفتار خود هستيم و خيلي مشکلاتمان را نمي‌بينيم. برعکس، ديگران راحت‌تر مي‌توانند عيب‌هاي ما را ببينند. اين موضوع براي همه وجود دارد. ديگر اينکه معمولا مشکل فرد به به او گفته نمي‌شود. افراد ترجيح مي‌دهند عيب شما را پيش ديگران بگويند تا خودتان. چون احتمال مي‌دهند ناراحت شده و قبول نکنيد. سوم اينکه ديگران مسئوليتي در اين موضوع ندارند و اغلب گفتن آن هم تاثيري در اصلاح فرد ندارد.

چطور بفهميم به چه چيزي مشهور هستيم؟ بهترين روش براي آگاهي از شهرت جمعي خود اين است که از اطرافيان خود بپرسيم. کساني که با ما راحت‌اند و چيزي را از ما مخفي نمي‌کنند. ضمن اينکه نزديکان بدخواه ما نيستند و وقتي آنها هم نظر جمع را تاييد کنند نشان‌دهنده اين است که مشکل واقعي است.

روش ديگر توجه به جاهايي است که جمع با ما مخالفت مي‌کند. وقتي نظر ما با جمع متفاوت است بايد به آن توجه کنيم. اگر به اين نتيجه رسيديم که حق با خودمان است و مي‌خواهيم اينطور رفتار کنيم که ديگر مشکلي وجود ندارد. در غير اين صورت بايد ببينيم چه مشکلي در ما وجود دارد که جمع را به اين نتيجه رسانده است. 

مژده مواجي - آلمان : حدود ساعت دو بعدازظهر به محل قرارمان روبروي دفتر نشرية «آسفالت»، نشرية بي‌خانمان‌ها در شهر هانوفر، رسيديم. مسئول پروژة گروه کاري‌مان در اداره برنامه ريخته بود که يکي از مسئولان آن‌جا به‌نام پتر گروه ده نفري ما را در شهر بگرداند و از بي‌خانمان‌هاي شهر برايمان صحبت کند.

برادر جمپولوي (دوقلو) من (ابراهيم هوشيار) / علاقه و دلبستگي‌اش به بوشهر را حفظ کرده بود (دکتر رسول هاشمي) / براي پرويز هوشيار عزيز ( دکتر رضا معتمد) / اسمي مترادف با فرهيختگيِ يک انسان و خادمِ امور فرهنگي، ادبي و هنري (حسين طالبي) / صحنه گردان جلسات بوشهري‌هاي مقيم مرکز (ابراهيم ميگلي‌نژاد) / و خزاني ديگر در بوستان علم و هنر و انديشه بوشهر (خورشيد فقيه) / پرویز هم پرید (عبدالمجید زنگویی)/ ماجراي آن دوربين هشت ميلي متري (هاشم هاشم‌زاده)، سال‌هاي سخت و سخت‌تر (فريده كاردانى)...

 اول مهر به همان مدرسه رفتيم که نامش مهران بود. معلم کلاس دوم مرحوم آقاي گيتي‌زاده بود که مردي بلند قد و خوش تيپ بود. در همان سالها آقاي گيتي‌زاده با خانم محتشمي ازدواج کردند و يادم است که عروسي مفصلي گرفتند. در ميان دانش آموزان دولابي، حميدي ، فروزاني و خودم از بچه هاي زرنگ بوديم و رقابت داشتيم و خيلي درس خوان بوديم به طوري که آقاي گيتي‌زاده در کلاس دوم تعدادي از بچه‌ها را در اختيار ما گذاشته بود...

 با ورود اين دبيران باسواد به دبيرستان ها موج جديدي از سبک آموزشي جديد و مدرن، روح تازه‌اي درکالبد دبيرستان‌هاي بوشهر دميده شد. دبيران درآن زمان از هر نظر ممتاز و قابل احترام بودند و خود نيز سعي در حفظ جايگاه خود داشتند و جامعه نيز به خوبي پذيراي آن‌ها بود. به عنوان مثال مرحوم دکترفقيهي‌نژاد انساني با شخصيتي علمي، خوش‌مشرب، خوش سيما، فوق‌العاده تميز و بسيار شيک پوش بود...

دکتر کيوان آقاياني: در بوشهر ما کم نيستند کساني که در مستندسازي شهرت جهاني دارند و برندگان جوايز بين‌المللي هستند، افرادي چون «رامتين بالف» و «داريوش غريب‌زاده» در کنار ده‌ها چهره بزرگ و هنرمند همچون «رسول و رضا پولادي» مي توانند با ساختن مستندات و قطعه‌هاي موسيقي و ترجمه آن به چند زبان زنده دنيا، تاثير بسزاي در شناساندن بوشهر و مناطق توريست‌خيز آن در سطح کلان کشوري و بين‌المللي داشته باشند...

مژده مواجي : اين روزها فضا تغيير کرده است؛ در واقع از هفتة دوم اکتبر. سوار مترو شدم که به سر کار بروم. به صفحة مانيتور در مترو نگاه مي‌کردم که اخبار و اطلاع‌رساني‌ها پشت سر هم روي آن اعلام مي‌شد. اعلام برنامه‌هاي تئاتر شهر هانوفر، سيرک، تبليغات تجاري شهر، دماي هوا تا به اخبار جهان که رسيد، اخبار جنگ در خاورميانه در صدر خبرها بود. چند سطري خواندم...

به همت پژوهشگر جنوبي منتشر شد؛

سرگذشت جزيره مرجاني ايران

«تاريخ جزيرة خارگ؛ فراز و فرود خاندان زعابي، آل‌مذکور و حيات‌داودي» نوشتة سيد حسن رضوي، نويسنده و پژوهشگر جنوبي؛ سرگذشت خاندان‌هاي کهن‌‎زاد ساکن اين جزيرة مرجاني در خليج‌فارس است که به همت انتشارات «هليله» منتشر شده است.

به گزارش خبرگزاري کتاب ايران (ايبنا) در بوشهر، اين کتاب در 736 صفحه مصور با شمارگان 500 نسخه راهي بازار کتاب شده که روايت مفصلي از فراز و فرود خاندان زعابي، آل‌مذکور و حيات‌داودي؛ نخستين خاندان‌هاي ساکن در اين جزيره مرجاني بعد از اخراج پرتقالي‌ها به دست شاه‌عباس صفوي از خليج فارس است.

ناشر کتاب «تاريخ جزيرة خارگ» در پشت جلد اين اثر آورده است: «اين کتاب داستان جزيره‎‌اي است باستاني در شمالي‎‌ترين آب‌هاي خليج فارس که مردم او را «خارگ» خوانند. جزيره‌‎اي آرميده در مسير شاه‎راهي باستاني ميان بنادر بصره بوشهر، مسقط و هندوستان که گذر دريانوردان به ناگزير از اين جزيره بوده است.

چهارصد سال پيش در زمان شاه عباس صفوي وقتي که پرتغالي‎‌هاي شکست‌‎خورده از خليج‌فارس تارانده شدند، قبايل چندي از سواحل عمان و نواحي داخلي ايران به ‌‎سمت نوار ساحلي ايران مهاجرت کردند و در پهنه وسيعي از ساحل اسکان يافتند. خاندان زعابي، آل‎مذکور و حيات داودي از جمله اينان بودند که به ترتيب در بندر ريگ بندر بوشهر و بندر گناوه ساکن شدند؛ اين سه خاندان به سرعت قدرت يافته و حدود سيصد سال بر جزيره خارگ و نواحي ساحلي حکم راندند.

اين کتاب حکايت زندگاني و حکمراني اين سه خاندان است که آغاز نوشتنش شايد يک کنجکاوي کودکانه بود از راز مرگ کدخدا عبدالرسول احمدي در هشتاد سال قبل؛ اما رفت تا پنج هزار سال قبل‎‌تر و آن همه تاريخ عجيب و پرماجرا حالا کد‎خدايان اين سه خاندان به هيجده تن رسيده‌‎اند هر کدام با فصلي جدا و روايت ايامي چند که بر آن‌ها و بر جزيره گذشته است.»

در بخشي از «تاريخ جزيرة خارگ» به قلم سيدحسن رضوي مي‌خوانيم: «تاريخ‌نگاران بر اين باورند که پنج هزار سال پيش، جزيره خارگ يکي از پايگاه‌هاي دوردست امپراتوري ايلام بوده است. گيرشمن، باستان‌شناس فرانسوي مي‌نويسد: «جزيره مي‌بايست از سه هزار سال پيش از ميلاد مسيح جزو قلمرو کشور عيلام بوده باشد؛ زيرا با کشتي بادي فقط سه يا چهار ساعت با بوشهر، بندر مهمي که در کرانة ايران است، فاصله دارد و قلمروي عيلام که شوش پايتخت آن بود تا به اين قسمت خليج فارس مي‌رسيد؛ زيرا نيم‌قرن پيش هيئت باستان‌شناسان فرانسوي در بوشهر خشت‌هايي يافتند که بر آن‌ها نوشته‌هايي دربارة پادشاهي عيلام منقوش بود.»

به گزارش ايبنا، پژوهشگر و نويسنده جنوبي متولد سال 1351 است. وي که پيش از اين آثاري چون «چند مي‌گيري تا جزيرة ناخدا» و... را راهي بازار کرده بود.

به فکر زيباسازي ساحل بوشهر باشيد

بهناز بيات    

آيا متوجه بيغوله‌اي بنام رستوران ساحلي  يا دکه‌هاي اغذيه‌فروشي  در ساحل درياي زيباي بوشهر شده‌ايد؟

مسئولين زيباسازي شهر آيا تا به حال به اين فکر افتاده‌ايد که از فضاي زيبا و مثال زدني ساحل شهر بوشهر نماي تماشايي و زيبايي در اذهان عمومي بخصوص مسافراني که هر روز وارد مرکز استان مي شوند، باشيد. با اين نوشته نمي خواهم نان اين دکه هايي که منبع درآمد خانواده ها مي باشد را سنگ کنم، مي‌خواهم توجه مسئولين را به اين خرابه هايي که عاري از بهداشت فردي و عمومي مي‌باشد جلب کنم. چرا به فکر سامان دهي و زيباسازي ساحلي ‌که مي‌تواند منبع درآمد و جلب توريست  شود، نيستيد؟ شب‌ها که از کنار ساحل عبور مي‌کنيم چراغاني بودن اين منطقه جلب توجه مي‌کند ولي صبح که از اين منطقه عبور مي‌کنيم با بيغوله‌اي بنام رستوران يا دکه اغذيه فروشي  مواجه مي‌شويم، حيف از اين همه پتانسيل جهت کسب درآمد و جلب توريست که اگر همان منطقه را زيباسازي کنيد، مشتريان مي توانند با خيال آسوده‌تري هم از فضا هم از غذا لذت ببرند.

آيا وقت آن نرسيده که مانند استان‌هاي ديگر حداقل هر سال شاهد پيشرفت  و تغيير فضاهايي از سطح شهر باشيم. اگر مسئولين استان‌هاي ديگر  اين ساحل را داشتند چه برنامه‌هايي براي زيباسازي و کسب درآمد مي‌کردند؟ همان طور که در شهرها و استان‌هاي ديگر هر از چند ماهي که وارد مي‌شويم با پل‌ها و زيرسازي‌هايي براي مترو و غيره روبرو مي‌شويم. 

راستي مگر بجز سرمايه ها و منابع ملي که در اين استان مي باشد، ماليات  و عوارض از مردم نمي‌گيريد؟ پس چرا نبايد شاهد تغيير و تحول در بهبودي کوچه و خيابان و ساحل شهر باشيم؟  تا به کي بايد شاهد چشم پوشي بر مشکلات باشيم و کاستي ها را نبينيم ؟ اگر مسئولين خود را خدمتگزار  واقعي مردم مي دانند بايد وظيفه خود را که همانا رفع مشکلات و نواقص شهر و شهروندان مي باشد را به خوبي انجام دهند تا بعد از دوران مسئوليت  با خاطري آسوده ايام را بگذرانند چرا که روزها و سال‌ها مانند باد مي‌گذرند و افسوس فرصت‌هاي  از دست رفته هيچ فايده‌اي نه به حال شما دارد نه به حال مردم.

- با توجه به معرفي ايران به عنوان يک کشور پرمشکل و افسرده در خارج ايران، اين کنسرت‌ها مي‌تواند صورت ديگري از معرفي ايران در سطح بين‌الملل باشد. قطعا در معرفي بوشهر و تنوع رنگ و قوم و روحيه مردم بوشهر نيز نقش به سزايي دارد و چهره اين ديار را در ذهن مخاطبان خود، خوش‌تر و دلپذيرتر مي‌کند... اين موسيقي از بطن فرهنگ مردم اين ديار مي‌آيد که شنيدنش مخاطب غير بومي را برمي‌دارد و مي اندازد وسط بوشهر...

طلاق عاطفي

دکتر عباس حاتمي

عاطفه به معني حس دوست داشتن ديگران، احساس مهرباني، درک محبت ديگران، توجه محبت‌آميز به ديگران‌‌. طلاق عاطفي يا طلاق رواني حالتي است که 2 نفر مثل زن و شوهر يا کارکنان دريک مکان مشخص با اين‌که زيريک سقف هسنند؛ ولي عواطف خود را از هم دريغ کرده و دو انسان بي‌احساس نسبت به هم شده و هرکدام بدون مشارکت ديگري به امور زندگي يا کاري خودمشغول مي شوند، زن و شوهر از با هم بودن وکارکنان از با هم کار کردن لذت نمي برند و هم قفسي جايگزين هم نفسي در زندگي مشترک مي شود. اگرچه آمار دقيقي از ميزان طلاق عاطفي درکشور در دست نيست ولي به گفته آقاي دکتراقليما استادآسيب‌شناسي اجتماعي حدود60 درصد زوجين ايراني دچار طلاق عاطفي شده‌اندکه در قشرتحصيل‌کرده بيشتراست.

علل طلاق عاطفي: 1-کمرنگ شدن عشق و علاقه به مرور زمان. 2- بي‌اعتمادي و بدگماني نسبت به هم. 3-چند پيشگي يا دوري فيزيکي زن ومرد از يکديگر. 4-پرخاشگري و توسل به خشونت براي پيشبرد اهداف. 5-غفلت زن ومرد از يکديگر به دليل توجه بيش از حد به فرزند يا خانواده يادوستان. 6-ازدواج تحميلي و زندگي از روي ناچاري. 7-اختلاف در هوش و استعداد طرفين. 8-مشکلات فرهنگي ناشي از عدم ترويج عشق و محبت.9-ناتواني در مهارت‌هاي زندگي.10- پايين بودن سواد جنسي.

طلاق عاطفي بيشتر در خانواده‌هايي است که به دليل مسائل سنتي و عرفي؛ نگرشهاي منفي جامعه نسبت به زنان مطلقه؛ نگراني از تنهايي؛ ترس ازدست دادن فرزندان يا ناتواني در تامين نيازهاي زندگي تصميم مي‌گيرند به اجبار زير يک سقف زندگي کنند.

اثرات طلاق عاطفي برخانواده ها:

در اين خانواده‌ها تشنج رواني حکمفرماست؛ سکوت و بي تفاوتي فضاي خانه را پر مي‌کند و هم اتاقي جاي همسري را مي گيرد؛ زندگي فاقد شور و لذت است. پدر و مادر نسبت به فرزندان بي محبت مي شوند و فرزندان عقده اي و مستعد به آسيب‌هاي اجتماعي نظير افت تحصيلي يا اعتياد ببار مي آيند.

علائم ظهور طلاق عاطفي: 1-کمبود ارتباط کلامي و غيرکلامي بين زوجين، 2-مشغوليت بيروني يا مجازي، 3-عدم حل تعارضات هر چند کوچک، 4 -بهانه جويي، 5-بي‌اعتنايي، 6-لجبازي، 7-دروغگويي، 8-عدم مشارکت در تصميم گيري‌ها.

️تدابير براي پيشگيري و درمان طلاق عاطفي:

1-ابراز عشق و علائق هميشگي به همسر و پرهيز از خشونت يا تحقير و طعنه زدن به يکديگر. 2-شناسايي مستمر روحيات و توقعات همسر و رسيدن به توافق در مورد مسائل اخلاقي. 3-گير ندادن به يکديگر و انجام سفرهاي خانوادگي. 4-آموزش و بکارگيري فنون حل تعارض؛ تصور نکنيد زندگي ايده آل يعني اختلاف نداشتن، بلکه زندگي ايده آل يعني هنرحل اختلاف، شاد بودن از داشتن اختلاف سليقه با يکديگر. 6-عادت کردن به عذرخواهي از همسر بخصوص در جمع دوستان و اقوام. 7-چشم پوشي از رنجش‌هاي گذشته، صدا زدن همسر با بهترين الفاظ. 8-حل گسست فرهنگي مابين مادر شوهرها، خواهرها و نسل جديد عروسان، فراهم آوردن مفاهمه بين نسلي از طريق آموزش مهارتهاي زندگي.10-يادگيري سواد جنسي. جهل جنسي عامل مهم طلاق عاطفي است. 11-تسهيل طلاق فيزيکي مانع از بوجودآمدن طلاق عاطفي مزمن مي شود.

(هفته نامه نسیم جنوب – سال بیست و ششم، شماره 1068)

امير طالبي : در گذر زمان، با رشد جسمي و سني و تجربيات اندوخته اجتماعي و ورزشي، قدم هاي مؤثري در امر ورزش شهرستان بوشهر برداشت و با مشارکت و همکاري دوستان و بزرگاني همچون علي اکبر کبگاني در قالب مربي و با لقب «ژنرال» که به قولي «مراد دلو» بود در امور ورزشگاه‌ها و باشگاه‌ها منجمله ايرانجوان که تا هم اکنون هم تعصب و عشق زيادي نسبت به آن دارد، اقدامات شاياني کرد 

کنسرتي که بوي دريا مي‌داد

بهار بيگدلي - استراليا

کنسرت گروه ليان براي من شايد با خيلي‌ها فرق داشت و فقط يک کنسرت پرشور و حال نبود. کنسرت اين شب صرفا يادآور اين نبود که از موسيقي وطني فقط تو غربت ميشه آزادانه لذت برد. کنسرت ليان براي من فقط نيشتر به غم دوري از خانه و يادآور تلخي مهاجرت نمود. کنسرت گروه ليان فقط احساس غرور از داشتن موسيقي فولك و اصيل مردم جنوب نبود، کنسرت و گروه ليان فقط افتخار به وجود دختران جسور و با استعدادي مثل ليانا نبود. يادآور راستي و درستي مردم جنوب بودن و براي من يادآور خوبي‌ها و شيريني‌هاي گذشته.

کنسرت گروه ليان با موسيقي محلي نواي دلچسب ني انبان و حال و هواي جنوب براي من يادآور کودکي و نوجواني بود. يادآور همان خاطراتي که گرد گذر زمان و پستي بلندي‌هاي زندگي رويشان نشسته است. کنسرت ليان براي من يادآور بابا بود بابايي که خيلي وقت نيست، رفته، اما با رفتنش خيلي چيزها رفته، ليان يادآور عطر فلفل و ادويه غذاهاي عمه ماه نسا بود. ليان يادآور طنين صداي مهربون آقاي دهباشي بود. ليان روزاي خوشي که با عديله گذراندم بود و يادآور زير زيرکي خنديدن و ريسه رفتن بود، کنسرت ليان براي من فشرده شدن قلبم از ديدن شکستن آقاي کنين مرد نازنين روزگار از رفتن بابا بود، صداي غرغر مامان از آن‌همه صداي اخبار تو خونه آقاي کنين بود و عطر مرباي بالنگي که از درخت باغچه‌شون چيده شده بود.

اون شب توي سالن بوي جنوب مي‌آمد بوي همان گوش ماهيايي که جمع مي‌کرديم، بوي دريا.

انگار دوباره با بچه‌ها توي قايق نشسته بوديم و باد داشت موهامو مي‌برد. خيس شده بوديم‌  و صداي قهقه‌مون ميومد. همه اون شب همه توي سالن بلند مي‌خنديدن و منو ياد خونه مي‌انداختن، خونه‌اي که دوره و گرماشو هميشه کم دارم.

اون شب وسط اون همه هياهوي سالن رفتم به گذشته و خاطراتي که ديگه خيلي دور به نظر ميان، دلم از نداشتن‌ها و نبودن‌ها گرفت و اشکم سرازير شد، اما با تمام وجود لذت بردم. ممنون از گروه ليان که با وجود کاستي‌هايي که هماهنگ کننده‌هاي ملبورن از پسش بر نيومده بودن، اجراي بسيار زيبا و دلنشيني داشتند.

ممنون از ليانا شريفيان براي به نمايش گذاشتن جسارت و مهارت و تاثير حمايت خانواده، ممنون از محمد بحراني هنرمند که وجودش گرمي کنسرت رو بيشتر کرد و صداش خاطرات نه چندان دور «جناب خان» شخصيت مورد علاقه بابا رو واسم زنده کرد.

ته همه چي ميرسه به ايکاش، ايکاش مي‌شد زمانو برگردوند. ايکاش دوباره مي‌شد دوباره دورهم جمع شد، ايکاش دوباره مي‌شد از ته دل خنديد، اي کاش روزگار خوبي تو راه بود.

 اگر يک نگاه گذرا بکنيم که خوب واقعا بوشهر چه چيزي جز موسيقي داشته و اگر هست شما بگوييد که رفته و مستقلا عمل کرده و به جاهاي مختلف دنيا رفته و برگشته است؟ بايد داشته‌هاي‌مان را ارج بگذاريم ما چه بخواهيم و چه نخواهيم، گروه‌هاي موسيقي بوشهر مي‌روند به اين سمت و مي‌توانند پيغام رسان بسيار خوبي از فرهنگ و توريست ايران و يا هر چيز ديگري به کشورهاي ديگر، باشند...

غلامرضا شريفي خواه : کسبه‌هاي بازار انسان‌هايي از جنس آرامش و صداقت و شرف و مهرباني بودند و نام شان جاويد و يادشان گرامي باد. در هنگام صبح لنج هاي صيادي موتوري از جزيره شيف با ماهي‌هاي تازه و درجه يک در کنار ساحل که قهوه‌خانه کاکي در آن جا قرار داشت «تابوک» پهلو مي‌گرفتند. اين قهوه‌خانه مرکز معاملات و داد و ستدها و رفع اختلافات بين لنج داران بود که به کمک «مهدي و ماندني کاکي» اداره مي شد و محلي بود...

يونس قيصي ‌زاده

ده‌ها اتفاق ناگوار، مي‌توانست طور ديگري اتفاق مي‌افتاد اگر که ما خودمان سرنوشت خودمان را مي‌نوشتيم، اما در دنيايي زندگي مي‌کنيم که کنترل چنداني بر آن‌چه در بيرون از ما مي‌گذرد، نداريم. در اين صورت براي حفظ سلامتي رواني‌امان، چاره‌اي جز پذيرش آن چه رخ داده هست، نداريم. اما قبل از اين که دير شود، قدر کساني را که دوست داريم بدانيم، لحظه‌هاي اين زندگي با هم بودن، هميشگي نيست، به خاطر مسائل جزيي، کدورت و ناراحتي و دلخوري را جايگزين عشق و دوستي و علاقه نکنيم، هواي کساني را که دوست‌شان داريد، در اين اوضاع پرآشوب، داشته باشيد...

استان بوشهر با سابقه تمدني، موقعيت ساحلي، فرهنگ غني و مهمان پذيري و آب و هواي مناسب و بي نظير، حداقل در 6ماه سال از اواسط آبان ماه تا اواسط ارديبهشت، مقصد مناسبي براي جذب گردشگران داخلي و خارجي است. طبيعت زيبا، بافت مسکوني و معماري قديمي، سواحل زيبا و پيشينه مذهبي،  فرهنگي، تاريخي و هنري باعث شده تا بوشهر...

حرمت قانون بايد ابتدا توسط خود نظام دولتي رعايت شود

دکتر عبدالمجيد مصلح

به طور کلي اگر مبناي و قيد قانوني بودن از نظام اداري و مديران دولتي حذف شود، عملا سازمان دولتي به کانون تامين منافع افراد و گروه هاي ذينفوذ، بي عدالتي، ناديده گرفتن حقوق عامه تبديل خواهد شد‌   .

ويژگي‌اي که در تعداد زيادي از مديران ديده مي‌شود، با اين فرض هست که چون مدير سازماني هستند حق هر کاري بر اساس صلاحديد شخصي دارند، در حالي که همه مي بايست در چارچوب قانون عمل کنند.

استدلال مديري که بدون استناد و مجوز قانوني جلو انتشار و يا توزيع يک نشريه را مي‌گيرد، همان استدلال شخصي است که استخدام فاميلي مي‌کند، در ارائه خدمات ذاتي سازماني معيارهاي شخصي اعمال مي‌کند، و حق ديگران را زيرپا مي‌گذارد!

به طور کلي سازماني که بر پايه پرداخت کسورات بيمه مردم فعاليت مي‌کند با اموال عمومي به  مثابه اموال شخصي رفتار مي‌کند، آن طور که او مي‌خواهد.

مديران بالادست و نظام‌هاي نظارتي بايد مراقب فعاليت‌هاي غيرقانوني باشند و به چنين افرادي اجازه چنين رفتارهايي را ندهند.

حرمت قانون مي‌بايست از ابتدا توسط خود نظام دولتي رعايت شود.

زيبا هوشيار - وکيل دادگستري : «اصل 24 قانون اساسي، نشريات و مطبوعات در بيان مطالب آزادند، مگر اين که مخل به مباني اسلام يا حقوق عمومي باشد.» پيرو دستور رئيس بازرسي و رسيدگي به شکايات سازمان تامين اجتماعي بوشهر به مديرکل آن سازمان، با موضوع جمع‌آوري و امحاء هفته نامه نسيم جنوب در آن اداره و برخورد قاطع با مسببين توزيع، لازم ديدم که اقدام بالا را از جنبه حقوقي مورد توجه قرار دهم...

 قاسم محمدي: انتشار نامه مدير بازرسي سازمان تامين اجتماعي بر عليه هفته‌نامه نسيم جنوب، حاوي چند نکته هست که به طور خلاصه به آن اشاره مي‌شود:

1. بنظر مي‌رسد براي اولين بار است که يک اداره خدمات دولتي در يک نامه مکتوب اداري، در مقام مدعي العموم و دادستان و قاضي و مجري احکام در برابر يک روزنامه قانوني و رسمي کشور قرار مي‌گيرد و نخست اتهام زاويه دار بودن اين روزنامه با دولت و نظام مي‌زند، سپس اين اتهام را تاييد مي‌کند و بعد حکم به جمع‌آوري و از بين بردن و برخورد با توزيع کنندگان مي‌دهد و سپس دستور اجراي حکم مي‌دهد!

مونا عليخواه: هميشه و درهمه حال، هم‌کلام شدن با پدر براي من لبِ خاموش مي‌طلبيد و من هميشه منتظرِ دريافت نگاه و پيامِ پدر بودم... در اين خموشيِ «مولانا»وار، «خموشيد، خموشيد، خموشي دمِ مرگ است/ هم از زندگي است اينک، ز خاموش نفيريد»، اينطور صدايش مي‌زديم: «پدر». در سال‌هاي اخير که فاصله بين من و او، از بوشهر تا آمستردام، هر روز بيشتر و بيشتر مي‌شد، اين بي‌صدايي دلتنگ‌ترم مي‌کرد...

تيغ سازمان هاي دولتي بر گردن نشريات مستقل و جريان آزاد اطلاع رساني

 ادارات استان، گويي دنبال «بله قربان گو» هستند نه نشريه

ليدنيوز: تامين اجتماعي دستور امحاء نسخه‌هاي نشريه نسيم‌جنوب داد. در دستور رئيس اداره بازرسي تأمين اجتماعي براي امحاء نشريه نسيم جنوب تاکيد شده که اين هفته‌نامه بابت انتشار اخبار تأمين اجتماعي پولي از اين سازمان نگرفته است.

در دستور رئيس اداره بازرسي تأمين‌اجتماعي استان بوشهر تاکيد شده به دليل «زاويه دار بودن نسيم جنوب با دولت» بايد همه نسخه هاي هفته نامه نسيم جنوب از سطح اداره جمع آوري و امحا شود.

بي‌قانوني ادارات استان تا بدان‌جا پيش رفته که رئيس اداره بازرسي تأمين اجتماعي استان، مجوز هيأت نظارت بر مطبوعات و وزارتخانه ارشاد را قبول ندارد. ايشان همچنين هم جاي ضابطان قضايي نشسته، هم جاي داديار و هم جاي قاضي هم جاي دادستان! هم حکم مي دهد، هم درخواست اجراي حکم خود دارد و مديرکل هم بي قيد و شرط دستور اجراي اين دستور مي دهد!

اگر امروز جلو اين برخوردهاي خلاف و سليقه‌اي گرفته نشود بعيد نيست فرداروزي جلو ورود بلندپايه‌ترين مقامات استان به ادارات هم توسط رئيس اداره بازرسي يک اداره گرفته شود و يا رئيس اداره بازرسي يک اداره حکم شلاق و زندان يک روزنامه نگار و آتش زدن دفتر يک نشريه را صادر کند.

همه اين ها به کنار. مديرکل اداره تأمين‌اجتماعي از خانواده اصيل بوشهري است و قاعدتاً فرداي بازنشستگي بايد در همين شهر زندگي کند. به همين دليل نبايد به جاي برخورد با دستورات غيرقانوني، آن تصميمات را به حراست و روابط عمومي ارجاع دهد و بخواهد که آن را اجرا کنند.

نکته آخر اين که مديرکلي که ديگران در اداره تحت مديريتش بتوانند اين گونه برايش حاشيه بتراشند، نمي‌دانم مديريتش به چه دردي مي‌خورد.

سروش بامداد: نامه به امضای «رییس ادارۀ بازرسی و رسیدگی به شکایات اداره کل تامین اجتماعی استان» رسیده و تا لحظۀ تحریر این مطلب خبری دایر بر واکنش مدیر کل ارشاد استان یا مقامات بالاتر منتشر نشده حال آن که نشریه یک محصول فرهنگی است و با مجوز رسمی منتشر می‌شود و اگر موردی وجود داشته باشد هیأت نظارت بر مطبوعات تذکر شفاهی یا کتبی می‌دهد و دستور امحا و جمع‌آوری در صلاحیت رییس بازرسی یک اداره نیست...

ايام رسيدن زمستوني که فاصله‌اش با  گرماي تابستون و پاييز زود گذر. شروع  مي‌شد 

ابراهيم بشکاني: عصرچهارشنبه‌اي از آبان ماه سال 1343بود، همه خانواده به دور راديو چهار موج  قديمي که با باطري بزرگي که هميشه کنارش بود کار مي کرد، جمع شده بوديم، البته اين راديو به سيمي بلند که تا پشت بام خونه ادامه داشت متصل شده بود و آنتن آن محسوب مي‌شد. همه منتظر قرعه کشي بليط‌هاي بخت آزمايي...

 عبدالرسول سلحشورنژاد: امروز رفته بودم خيابان سنگي روبروي اورژانس(درمانگاه 7 تير ) خيلي شلوغ بود،  جاي پارک گير نميومد،  خيابان پر رفت آمد ماشين‌ها،  ياد بچگي‌هامون افتادم، خيابان اينقدر خلوت بود که جاي بازي بچه ها بود، انواع بازي‌ها. گاري سيمي و غلتک بازي که  با قوطي خالي روغني و امشي استوانه اي که وسط بالا و پايينش سوراخ مي‌کرديم ازش سيم رد مي‌‌کرديم و غلتک درست مي‌کرديم...

دکتر سيروس عباسي: کبد دومين اندام بزرگ بدن ماست. بزرگ‌ترين ارگان درون‌شکمي است. کبد نقش مهمي در سيستم گوارش دارد. کبد يا همان جگر، پرکارترين ارگان بدن است و حتي در هنگام خواب کامل هم از پيچيدگي و تراکم کارهايش کم نمي‌شود. تا همين امروز بيش از سيصد عملکرد پيچيده در گوارش، خون، سم شناسي، ايمني بدن، ترميمي، نورون شناسي، تعادل و تمرکز و خواب و بيداري و … مربوط به کبد شناسايي شده اند...

مجتبي محمدي : خليج‌فارس همواره نقش مهم و تأثيرگذاري در تاريخ ايران داشته است. به دليل قرن ها سيطره و نفوذ  ايران در اين منطقه فرهنگ ايرانيان در هر دو کرانه شمالي و جنوبي تداوم داشت. نفوذ فرهنگ ايراني در لايه لايه زندگي مردمان ساحل‌نشين خليج فارس در هم تنيده شده بود. فرهنگ دريانوردي، صيادي، تجارت..

 صنعت گردشگري چاه نفت آينده کشورهاي جهان است. در صنعت گردشگري شادي و ابزار خنده و نشاط قرار دارد. در کشورهاي جهان امروز، تکيه بر صنعت گردشگري است اما در ايران همين که از اين صنعت حرفي به ميان مي آيد عربده‌هاي دروغين افراط‌گرايان بلند مي‌شود. بايد به ياد داشت عناصري حتا در صنعت گردشگري ايران هستند که به اين شوربختي‌ها دامن مي‌زنند تا گردشگر غمزده ايراني را براي شادي و خنده، راهي کشورهاي همسايه کنند...

عصر ایران: یک مقام تامین اجتماعی بوشهر خواستار جمع‌آوري و از بین بردن هفته نامه استانی (نسیم جنوب) شد.

براساس بخشنامه داخلی، رییس اداره بازرسی تامین اجتماعی استان بوشهر دلیل این اقدام را «زاویه‌دار بودن نشریه با دولت» اعلام کرده است.

این در حالی است که نشریه، خبرهای تامین اجتماعی را هم منتشر می کند.

هفته نامه نسیم جنوب به عنوان قدیمی‌ترین نشریه در حال انتشار استان بوشهر، به مدیر مسوولی یونس قیصی زاده از سال ۱۳۷۶ تاکنون با مجوز هیات نظارت بر مطبوعات، منتشر و در دکه‌های مطبوعاتی به فروش می‌رسد.

دنيا همين است و بيش از اين نيست. مگر مي‌خواهيم چه کنيم؟ جز‌ اين که يک فرد يا گروهي، جهاني کمي بهتر و اندکي قشنگ‌تر به نسل بعد تحويل دهد. که ظاهراً مادر بزرگي معروف به «ننه معصومه» در يکي از کوچه‌هاي بوشهر همين کار را کرده است. جمله‌اي منسوب به «گابريل گارسيا مارکز» نويسنده کتاب «صد سال تنهايي» در فضاي مجازي وجود دارد که به همين موضوع اشاره مي‌کند...

 گلايه ما اين است که مردم بيايند کنسرت را ببينند و اگر لايق بوديم حمايت کنند بجاي اين‌که پول‌هاي سنگين پرداخت کنند و بروند موسيقي پلي بک که توسط 90 درصد گروه‌هاي پاپ اجرا مي‌شود و فقط مي‌شود اسمش را گذاشت کلاه برداري. بيايند از ما که صادقانه و کاملا زنده داريم فعاليت مي‌کنيم و کنسرت اجرا مي‌کنيم با ادعا قوي و تمام تلاش‌مان را کرده‌ايم که بي‌نقص باشد، حمايت کنند..

عليرضا مشايخ : مهم‌ترين ويژگي البته در اين است که سفر بايد ما را به فکر کردن در مورد آنچه مي‌تواند در ما تغيير دهد دعوت کند و بنابراين اگر از مونتين بپرسيم که چرا اينهمه مسافرت کرده است؟ او پاسخ خواهد داد که من بخوبي ميدانم از چه چيز فرار مي‌کنم اما آنچه در انتظار است، را بايد ببينم!...

حميد آب آذر: پرويز  گفت چهار _ پنج ساله بود که پدرش محدِ عبدوي جط در آن ماجراي معروف کشته مي شود. محد عبدوي جط از شورشيان  و ناراضيان منطقه دشتي و بلوک بوشکان(بخش بوشکان فعلي)  که عليه خوانين زمانه خود سر به شورش برداشته بود. روزي دشمنان وي را غافلگير کرده و در خانه کپري اش با شليک گلوله اي او را کشته بودند...

يكپارچگي شخصي

حسين زيرراهي - مدرس مهارتهاي زندگي

يكپارچكي يا انسجام شخصي يعني يكي بودن عقايد، ارزش‌ها و ايدآل‌هاي ما با اعمال و رفتارمان. به بيان ساده‌تر انسجام شخصي يعني يكي بودن حرف و عمل. احتمالا شما هم داريد به اين فكر مي‌كنيد كه چنين چيزي در دنياي امروز يا حداقل در جامعه امروز ما اگر ناياب نباشد امري بسيار نادر است. كمتر كسي را مي‌توان پيدا كرد که حرف و عملش يكي باشد، يا بر اساس عقايد و ارزش‌هايش زندگي كند. ما تقريبا در اغلب زمينه‌هايي كه شعار مي‌دهيم خود عمل نمي‌كنيم. از فرهنگ، انسانيت، برابري، مهرباني، صداقت، پاكي و صدها صف ديگر دم مي‌زنيم ولي در عمل فقط آن را از ديگران انتظار داريم. يا طوري زندگي مي‌كنيم كه ديگران متوجه نشوند به آن‌چه مي‌گوييم عمل نمي‌كنيم. پيش خود مي‌گوييم كسي نمي‌داند و فقط خودم خبر دارم پس ايرادي ندارد.

به راستي فقط به صرف اين‌كه ديگران خبر نداشته باشند ايرادي ندارد كه حرف و عمل ما يكي نباشد؟ متاسفانه جواب خير است. چون نداشتن يكپارچگي شخصي حتي در صورتي كه ديگران متوجه نشوند باز هم براي ما آسيب‌زننده است. اين آسيب هم مستقيم به عزت نفس ما وارد مي‌شود. يعني آبرويمان در نزد خودمان مي‌رود و بي‌اعتبار مي‌شويم. نتيجه اين‌كه ديگر نمي‌توانيم به خودمان احترام بگذاريم و اعتماد كنيم. بدون احترام و اعتماد به خود هم قدرت شخصي ما كاهش مي‌يابد و توان انجام كارهاي بزرگ را نخواهيم داشت. ذهن ما تنها دادگاهي است كه فرار از آن براي ما غيرممكن است. حتي در خواب هم دست از سر ما بر نمي‌دارد.

البته نداشتن انسجام شخصي صرفا از درون به ما آسيب نمي‌زند. در درازمدت ما را نزد ديگران هم بي‌اعتبار مي‌كند. چون ما نمي‌توانيم همه مردم را براي همه عمر فريب بدهيم. بالاخره دست ما براي جامعه‌اي كه در آن زندگي مي‌كنيم رو مي‌شود. يكي از كاستي‌هاي مغز قديم ما اين است كه درك درستي از آينده ندارد و صرفا به سود و زياد لحظه‌اي فكر مي‌كند.

بنابراين به اين فكر نمي‌كند كه يك سال ديگر دستمان رو مي‌شود يا ده سال ديگر رسوا مي‌شويم. مي‌گويد فعلا آن چه به سود تو است انجام بده.

كارهايي كه باعث مي‌شود يكپارچكي شخصي ما كم شود مي‌تواند در ما احساس گناه ايجاد كند.

براي اين‌كه از احساس گناه راحت شويم و به انسجام شخصي برسيم بايد پنج مرحله را پشت سر بگذاريم: نخست اين‌كه قبول كنيم اقدام ناراحت ‌كننده را ما انجام داده‌ايم. مثلا به خود بگوييم من دروغ گفته‌ام و مسئوليت آن را هم مي‌پذيرم. دوم اين‌كه با مهرباني از خود بپرسيم چرا اين كار را كرده‌ام. ولي نبايد از موضوع طفره برويم. اين كار باعث مي‌شود دليل رفتار كردن بر خلاف ارزش‌هاي خود را پيدا كنيم. سوم، اگر عمل ما به ديگران آسيبي رسانده به آنها اطلاع دهيم. يا بقول معروف پيش آن‌ها اعتراف كنيم. چهارم هر اقدام اصلاحي كه لازم است انجام دهيم. كارهايي كه اثر رفتار ناهمخوان ما را از بين ببرد يا كم كند. پنجم هم با خود عهد مي‌بنديم كه در آينده طور ديگري رفتار كنيم.